ذات ضغن. [ ت ُ ض ِ ] ( ع ص مرکب ) ناقة ذات ضغن ؛ ماده اشتری دوستار وطن یعنی جایباش خویش. ای مائلةٌ الی وطنها؛ اشتر ماده که شوگاه خویش دوست گیرد.
