ذات خیم

لغت نامه دهخدا

ذات خیم. [ ت ُ ] ( اِخ ) موضعی است میان مدینةو دیار غطفان. ( معجم البلدان یاقوت ). جائی است به دیار غطفان. ( المرصع ). جایگاهی به مدینة. ( المرصع ).

ذات خیم. [ ت ُ ] ( اِخ ) از بلاد مهره است به یَمَن دور. ( المرصع ). رجوع به ذات الخیم شود.

فرهنگ فارسی

از بلاد مهره است به یمن دور .

پیشنهاد کاربران

بپرس