ذات الرعد. [ تُرْ رَ ] ( ع اِ مرکب ) جنگ. حرب. شر و شدّت. و در مثل است : جاءَ بذات الرعد و الصلیل ، یعنی برپا کرد فتنه و شر را چنانکه ابر رعد و برق تولید کند. و صلیل صوت شدید باشد. ( المرصع ).
