ذات البین

معنی انگلیسی:
mutual, relationship, friendship

لغت نامه دهخدا

ذات البین. [ تُل ْ ب َ ] ( ع اِ مرکب ) مشترک میان دوتن یا دو قوم. میان دو کس یا دو جماعت ، دوجانبه. دوجانبی ، دوطرفی. که شامل هر دو جانب بود، اصلاح ذات البین. افساد ذات البین : رسول فرستادیم نزدیک برادر... و پیغامها دادیم رسول را که اندر آن صلاح ذات البین بود. ( تاریخ بیهقی ). مشایخ بخارا به اصلاح ذات البین برخاستند. ( ترجمه تاریخ یمینی نسخه خطی مؤلف ص 162 ). ملک نوح بعد از حصول رضاء جانبین و حدوث صفاء ذات البین بر اثر وزیر روانه شد. ( ترجمه تاریخ یمینی همان نسخه ). و او را [ ابوعلی سیمجور فایق را ] به موافقت و مرافقت خویش و اتحاد ذات البین بفریفت و او را در این دعوت سمح القیاد یافت. ( ترجمه تاریخ یمینی نسخه خطی مؤلف ص 55 ). فایق... ابوعلی را گفت مقصود از ارسال تو بخطه جرجانیه و التفاتی که بجانب تو کرده اند، تفریق ذات البین است و آنکه سلسله اتحاد و موافقت ما از هم فروگشایند... ( ترجمه تاریخ یمینی نسخه خطی کتابخانه مؤلف ص 126 ). بخفض جناح ذلت پیش آئی و به استمالت خاطر و استقالت از فساد ذات البینی که در جانبین حاصل است مشغول شوی. ( مرزبان نامه ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) میانه دوکس یا جماعت دو جانبه : (( باب بیستم - در اصلاح ذات البین و صله رحم . ) )
مشترک میان دو تن یا دو قوم .

فرهنگ معین

( ~. بَ ) [ ع . ] (اِمر. ) آنچه میان دو کسی باشد از خوبی و بدی ، شادی و اندوه .

فرهنگ عمید

۱. میان دو تن یا دو گروه، آنچه میان دو یا چند تن باشد از خوبی یا بدی، دوجانبه، دوجانبی.
۲. مشترک میان دو تن یا دو گروه.
۳. حالت و حقیقت رابطۀ دو تن یا دو دسته.

پیشنهاد کاربران

ذاتُ الْبَیِن: مشترک
مثل رفع اختلاف و اصلاح ذات البین زوجین.
ذات البین: اختلاف دوجانبه.
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص ۱۲۰ ) .

بپرس