ذات اشاجع. [ ت ُ اَ ج ِ ]( ع ص مرکب ) یا غدد ذات الاشاجع. این کلمه در نصاب الصبیان چ برلین در قطعه ذیل که محرّمات گوسفند را گردکرده ، آمده است و در جای دیگر نیافتیم : غدد ذات اشاجعحدق و فرج و قضیب انثیان و دم و عِلبا و نخاعست و طحال. پس مثانه است و مراره است و مشیمه خرزه یاد گیر این که ترا بازرهاندز وبال.
