ذؤابه

فرهنگ معین

(ذُ بِ یا بَ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - پیشانی . ۲ - محل روییدن موی بر پیشانی . ۳ - شریف و اعلای هر چیز. ۴ - ارجمندی .

۱. ناصیه.
۲. موی بالای پیشانی، موی پیش سر.
۳. بلند و بالا از هر چیز.

مویی که یهودیان از دو طرف سرشان آویزان میکنند