ذ ابت
لغت نامه دهخدا
ذآبة. [ ذَ ب َ ] ( ع مص ) ذآبت. مانند گرگ شدن در خبث و دُهاء. || ذُئِب الرجل ؛ در گوسپندان وی گرگ افتاد. ( منتهی الارب ). || از گرگ ترسیدن. ترسیدن. رجوع به ذآبت شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید