دیگ چال

لغت نامه دهخدا

دیگچال. ( اِ مرکب ) حفره ای در سنگ یا در هر نوع زمین که شکل داخلی آن کم و بیش مانند دیگ باشد. ( دائرة المعارف فارسی ).

دانشنامه آزاد فارسی

دیگ چال (۱)(kettle hole)
چاله یا گودالی که هنگام جداشدن قطعه ای یخ از یخچال در حال عقب نشینی ایجاد می شود و پس از مجزاشدن، زیر واریزه های یخچالی (یخ نهشته ها) دفن می شود. با ذوب قطعۀ یخ، یخ نهشته ها فرو ریخته و گودالی شکل می گیرد که ممکن است با آب پر شود و دریاچه ای کاسه ای یا آبگیر ایجاد شود. قطر دیگ چال ها از پنج متر تا سیزده کیلومتر متغیر است و ممکن است عمقی بیش از ۳۳ متر داشته باشند. گاهی با گذشت زمان، دیگ چال ها از آب پر می شوند و دریاچه یا باتلاق پدید می آید. این عوارض بیشتر در شمال امریکای شمالی دیده می شوند. دریاچۀ رُنکُن کُما، بزرگ ترین دریاچه در لانگ آیلندِ نیویورک، نمونه ای از این دریاچه هاست.

پیشنهاد کاربران

بپرس