دیکْس، اوتو (۱۸۹۱ـ۱۹۶۹)(Dix, Otto)
دیکْس، اوتو
نقاش آلمانی. از نمایندگان واقع گرایی خشنِ متداول در آلمانِ دهۀ ۱۹۲۰، و نیز هم بستۀ گروه عینیت جدید بود. به سبب نقاشی های اضطراب آمیزش در توصیف زندگی روسپیان، جنایات جنسی، و نیز مجموعۀ پرقدرتی از صحنه های جهنمی جنگ شهرت یافت؛ از آن جمله پردۀ فلاندر (۱۹۳۴ـ۱۹۳۶؛ نگارخانۀ ملی، برلین) درخور ذکر است که از رمان «آتش»، اثر هانری باربوس تأثیر دارد. دیکس تک چهره ساز قابلی نیز بود، چنان که در تابلوی دکتر هاینریش اشتادلمان (۱۹۲۰، نگارخانۀ هنری اونتاریو، تورنتو) مشهود است. همچنین آثاری تمثیلی، به شیوه ای یادآور شیوۀ استادان فلاندری و ایتالیایی قرن ۱۶ نقاشی کرد. دیکس در آکادمی درسدن و دوسلدورف هنر آموخت؛ آثار آغازینش نفوذ کوکوشکا و فتوریسم ایتالیایی را آشکار می سازند. در ۱۹۳۳ نازی ها مانع تدریس دیکس در آکادمی هنر درِسْدن شدند، و لفظ انحطاط طلب را به او نسبت دادند. تجربیّات تلخش در دوران خدمت سربازی در جنگ جهانی اول، و هنگام اسارت (۱۹۴۵ـ۱۹۴۶)، وحشتی عمیق از درگیری مسلّحانه در وجودش پدید آورد.
دیکْس، اوتو
نقاش آلمانی. از نمایندگان واقع گرایی خشنِ متداول در آلمانِ دهۀ ۱۹۲۰، و نیز هم بستۀ گروه عینیت جدید بود. به سبب نقاشی های اضطراب آمیزش در توصیف زندگی روسپیان، جنایات جنسی، و نیز مجموعۀ پرقدرتی از صحنه های جهنمی جنگ شهرت یافت؛ از آن جمله پردۀ فلاندر (۱۹۳۴ـ۱۹۳۶؛ نگارخانۀ ملی، برلین) درخور ذکر است که از رمان «آتش»، اثر هانری باربوس تأثیر دارد. دیکس تک چهره ساز قابلی نیز بود، چنان که در تابلوی دکتر هاینریش اشتادلمان (۱۹۲۰، نگارخانۀ هنری اونتاریو، تورنتو) مشهود است. همچنین آثاری تمثیلی، به شیوه ای یادآور شیوۀ استادان فلاندری و ایتالیایی قرن ۱۶ نقاشی کرد. دیکس در آکادمی درسدن و دوسلدورف هنر آموخت؛ آثار آغازینش نفوذ کوکوشکا و فتوریسم ایتالیایی را آشکار می سازند. در ۱۹۳۳ نازی ها مانع تدریس دیکس در آکادمی هنر درِسْدن شدند، و لفظ انحطاط طلب را به او نسبت دادند. تجربیّات تلخش در دوران خدمت سربازی در جنگ جهانی اول، و هنگام اسارت (۱۹۴۵ـ۱۹۴۶)، وحشتی عمیق از درگیری مسلّحانه در وجودش پدید آورد.
wikijoo: دیکس،_اوتو_(۱۸۹۱ـ۱۹۶۹)