سیاست قرض - تله یا وام - تله گونه ای از رفتار سیاسی در روابط دو جانبه میان کشورها است که در آن کشور وام دهنده با قصد منفی به کشور دیگر وام می دهد. کشور وام دهنده از عمد به کشور وام گیرنده وام های فراوانی می دهد با این هدف که پس از ناتوانی کشور وام گیرنده در بازپرداخت وام ها از سوی کشور وام دهنده امتیازات سیاسی و اقتصادی مورد نظرش را استخراج کند. شرایط وام ها معمولاً به اطلاع عموم نمی رسند و پول وام داده شده بیشتر برای پرداخت به پیمان کارهای خود کشور وام دهنده استفاده می شود. هر چند این اصطلاح برای وام دادن های کشورهای بسیاری و حتی صندوق بین المللی پول استفاده شده است اما اکنون این عمل بیشتر با وام های دولت جمهوری خلق چین مربوط می شود. توافق های دو جانبه چین به ویژه وام کالاهای این کشور به کشورهای در حال توسعه در راستای سیاست یک کمربند یک راه ( راه ابریشم جدید ) این ارتباط را تقویت کرده اند.
... [مشاهده متن کامل]
اصطلاح «دیپلماسی قرض - تله» توسط دانشگاه برهما چلانی هند در اوایل سال ۲۰۱۷ مطرح شد و در سال های اخیر به طور گسترده ای برای ادعای سیاست های وام دهی چین مورد استفاده قرار گرفته است، هرچند واقعیت ادعاها علیه چین توسط نهادهای دانشگاهی متعددی از جمله گروه رودیم مورد انتقاد قرار گرفته است. چتم هاوس و دانشگاه پرینستون، که اظهار داشته اند که روایت دیپلماسی تله بدهی در زمینه سرمایه گذاری های چین درست نیست.
این اصطلاح نخستین مرتبه توسط براهما چلانی برای تعریف وام هایی استفاده شد که چین به کشورهای فقیر می دهد. شرایط بازپرداخت این وام ها بسیار سخت هستند و پس از ناتوانی کشورهای وام گیرنده در بازپرداخت وام ها چین این کشورها را مجبور می کند که دارایی ها و امتیازات استراتژیک شان را به پکن واگذار کنند. این اصطلاح نخستین بار در ۲۰۱۷ استفاده شد و پس از آن به سرعت در میان رسانه ها، حلقه های اطلاعاتی و دولت های غربی مورد استفاده قرار گرفت.
در اواخر ۲۰۱۳ چین پروژه یک کمربند یک راه را راه اندازی کرد. این کشور در راستای این طرح در فاصله سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ به کشورهای خواهان توسعه زیرساخت هایشان در مجموع ۱۲۰ میلیارد دلار وام داد. بر اساس بخش هایی از قراردادهای چین با این کشورها این زیرساخت ها به وسیله خود شرکت های چینی ساخته می شوند. بیشتر این کشورها پیش از این رابطه اقتصادی خاصی با چین نداشتند و این وام ها موقعیت های کاری فراوانی برای شرکت های چینی فراهم کرد. معمولاً شرایط این وام ها مبهم و نامشخص هستند و نحوه بازپرداخت آن ها به گونه ای است که نارضایتی کشور وام گیرنده را به همراه دارد و در دراز مدت برای کشور وام گیرنده تنها بدهی به همراه می آورد.
... [مشاهده متن کامل]
اصطلاح «دیپلماسی قرض - تله» توسط دانشگاه برهما چلانی هند در اوایل سال ۲۰۱۷ مطرح شد و در سال های اخیر به طور گسترده ای برای ادعای سیاست های وام دهی چین مورد استفاده قرار گرفته است، هرچند واقعیت ادعاها علیه چین توسط نهادهای دانشگاهی متعددی از جمله گروه رودیم مورد انتقاد قرار گرفته است. چتم هاوس و دانشگاه پرینستون، که اظهار داشته اند که روایت دیپلماسی تله بدهی در زمینه سرمایه گذاری های چین درست نیست.
این اصطلاح نخستین مرتبه توسط براهما چلانی برای تعریف وام هایی استفاده شد که چین به کشورهای فقیر می دهد. شرایط بازپرداخت این وام ها بسیار سخت هستند و پس از ناتوانی کشورهای وام گیرنده در بازپرداخت وام ها چین این کشورها را مجبور می کند که دارایی ها و امتیازات استراتژیک شان را به پکن واگذار کنند. این اصطلاح نخستین بار در ۲۰۱۷ استفاده شد و پس از آن به سرعت در میان رسانه ها، حلقه های اطلاعاتی و دولت های غربی مورد استفاده قرار گرفت.
در اواخر ۲۰۱۳ چین پروژه یک کمربند یک راه را راه اندازی کرد. این کشور در راستای این طرح در فاصله سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ به کشورهای خواهان توسعه زیرساخت هایشان در مجموع ۱۲۰ میلیارد دلار وام داد. بر اساس بخش هایی از قراردادهای چین با این کشورها این زیرساخت ها به وسیله خود شرکت های چینی ساخته می شوند. بیشتر این کشورها پیش از این رابطه اقتصادی خاصی با چین نداشتند و این وام ها موقعیت های کاری فراوانی برای شرکت های چینی فراهم کرد. معمولاً شرایط این وام ها مبهم و نامشخص هستند و نحوه بازپرداخت آن ها به گونه ای است که نارضایتی کشور وام گیرنده را به همراه دارد و در دراز مدت برای کشور وام گیرنده تنها بدهی به همراه می آورد.
