دیپلماسی فرهنگی ایالات متحده در ایران به استفاده دولت ایالات متحده از نوعی قدرت نرم موسوم به دیپلماسی فرهنگی در قبال ایران برای دستیابی به منافع خود اشاره دارد.
دیپلماسی فرهنگی به معنای تلاش برای آگاهی، مشارکت و تأثیرگذاری بر افکار عمومی مردم، نهادها و یا دولت های دیگر کشورهاست. یکی از حساس ترین موضوعات مدیریت فرهنگی، سازوکار استفاده از ظرفیت های فرهنگی در قالب دیپلماسی برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی دیگر کشورها است. هیچ یک از عناصر تأثیرگذار در سیاست خارجی کشورها به اندازه دیپلماسی فرهنگی پایدار و مؤثر نیست. در این فرآیند، فرهنگ یک ملت به جهان خارج ارائه می شود و ویژگی های فرهنگی خاص ملت ها در سطوح دوجانبه و چندجانبه مورد مبادله قرار می گیرد. دیپلماسی فرهنگی موجب افزایش اعتماد و گسترش روابط بین کشورها می شود. دیپلماسی فرهنگی از یک سو بستگی به هنر و مهارت عوامل کشور مبدا در اِعمال نظریات از طریق اقدامات فرهنگی دارد و از سوی دیگر بستگی به میزان پذیرش کشور مقصد دارد که آن منطقه یا کشور یا جامعه تا چه حد تحت تأثیر این اقدامات فرهنگی و مؤلفه های آن قرار بگیرد. بنابراین دیپلماسی فرهنگی به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای قدرت ( قدرت نرم ) امروزه توسط دولت ها مورد استفاده قرار می گیرد. نتیجه مثبت تبادلات فرهنگی جوامع و ارتباطات ناشی از آن، افزایش صلح جهانی است. دیپلماسی فرهنگی نوعی چانه زنی برای دستیابی به توافقات و اهداف است که طی آن جوامع بشری با هم به اتحاد می رسند.
... [مشاهده متن کامل]
بُعد منفی دیپلماسی فرهنگی، استفاده از آن به عنوان ابزاری برای نفوذ است. به این ترتیب مردمان عادی و رهبران فکری دیگر جوامع، هدف دیپلماسی فرهنگی قرار می گیرند تا همکاری موثری را به دولت های خود تحمیل کنند. دیپلماسی فرهنگی نمونه بارز اِعمال قدرت نرم است که به کشورها اجازه می دهد تا از طریق عناصری مانند فرهنگ، ارزش ها و اندیشه ها طرف مقابل را تحت تأثیر قرار دهند و آن را وادار به همکاری کنند. در این صورت دیپلماسی فرهنگی به ابزاری برای نفوذ بلندمدت در سایر کشورها تبدیل می شود که پیامدهای منفی در پی دارد. در واقع سیاست خارجی به جای جنگ ( قدرت سخت ) از طریق دیپلماسی فرهنگی به اهداف خود می رسد. دیپلماسی فرهنگی می تواند بر پایه ارتباط دولت ها با مردم کشورهای دیگر شکل بگیرد. محتوا یا قالب این نوع ارتباطات فرهنگی ممکن است شامل اعتراض به اقدامات و مواضع سیاسی دولت و مقامات کشور مقصد و ایجاد تشویش در اذهان عمومی آن کشور باشد. ایجاد فضای انتقادی در داخل کشورهای مقصد و دخالت در مسائل اجتماعی و فرهنگی آنها نیز در قالب دیپلماسی فرهنگی قابل کتمان است. دیپلماسی فرهنگی می تواند به طور مخفیانه مواضع مطلوب کشورهای مبدأ را بر اذهان مردم کشورهای مقصد تحمیل کند. به طور کلی، در حالت ایده آل دیپلماسی فرهنگی اهداف ذیل را دنبال می کند:
دیپلماسی فرهنگی به معنای تلاش برای آگاهی، مشارکت و تأثیرگذاری بر افکار عمومی مردم، نهادها و یا دولت های دیگر کشورهاست. یکی از حساس ترین موضوعات مدیریت فرهنگی، سازوکار استفاده از ظرفیت های فرهنگی در قالب دیپلماسی برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی دیگر کشورها است. هیچ یک از عناصر تأثیرگذار در سیاست خارجی کشورها به اندازه دیپلماسی فرهنگی پایدار و مؤثر نیست. در این فرآیند، فرهنگ یک ملت به جهان خارج ارائه می شود و ویژگی های فرهنگی خاص ملت ها در سطوح دوجانبه و چندجانبه مورد مبادله قرار می گیرد. دیپلماسی فرهنگی موجب افزایش اعتماد و گسترش روابط بین کشورها می شود. دیپلماسی فرهنگی از یک سو بستگی به هنر و مهارت عوامل کشور مبدا در اِعمال نظریات از طریق اقدامات فرهنگی دارد و از سوی دیگر بستگی به میزان پذیرش کشور مقصد دارد که آن منطقه یا کشور یا جامعه تا چه حد تحت تأثیر این اقدامات فرهنگی و مؤلفه های آن قرار بگیرد. بنابراین دیپلماسی فرهنگی به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای قدرت ( قدرت نرم ) امروزه توسط دولت ها مورد استفاده قرار می گیرد. نتیجه مثبت تبادلات فرهنگی جوامع و ارتباطات ناشی از آن، افزایش صلح جهانی است. دیپلماسی فرهنگی نوعی چانه زنی برای دستیابی به توافقات و اهداف است که طی آن جوامع بشری با هم به اتحاد می رسند.
... [مشاهده متن کامل]
بُعد منفی دیپلماسی فرهنگی، استفاده از آن به عنوان ابزاری برای نفوذ است. به این ترتیب مردمان عادی و رهبران فکری دیگر جوامع، هدف دیپلماسی فرهنگی قرار می گیرند تا همکاری موثری را به دولت های خود تحمیل کنند. دیپلماسی فرهنگی نمونه بارز اِعمال قدرت نرم است که به کشورها اجازه می دهد تا از طریق عناصری مانند فرهنگ، ارزش ها و اندیشه ها طرف مقابل را تحت تأثیر قرار دهند و آن را وادار به همکاری کنند. در این صورت دیپلماسی فرهنگی به ابزاری برای نفوذ بلندمدت در سایر کشورها تبدیل می شود که پیامدهای منفی در پی دارد. در واقع سیاست خارجی به جای جنگ ( قدرت سخت ) از طریق دیپلماسی فرهنگی به اهداف خود می رسد. دیپلماسی فرهنگی می تواند بر پایه ارتباط دولت ها با مردم کشورهای دیگر شکل بگیرد. محتوا یا قالب این نوع ارتباطات فرهنگی ممکن است شامل اعتراض به اقدامات و مواضع سیاسی دولت و مقامات کشور مقصد و ایجاد تشویش در اذهان عمومی آن کشور باشد. ایجاد فضای انتقادی در داخل کشورهای مقصد و دخالت در مسائل اجتماعی و فرهنگی آنها نیز در قالب دیپلماسی فرهنگی قابل کتمان است. دیپلماسی فرهنگی می تواند به طور مخفیانه مواضع مطلوب کشورهای مبدأ را بر اذهان مردم کشورهای مقصد تحمیل کند. به طور کلی، در حالت ایده آل دیپلماسی فرهنگی اهداف ذیل را دنبال می کند:
