دیوئِر، جِیْمْز (۱۸۴۲ـ۱۹۲۳)(Dewar, James)
دیوئِر، جِیْمْز
شیمی دان و فیزیک دان اسکاتلندی. در ۱۸۷۲، ضمن تحقیق دربارۀ خواص ماده در دماهای بسیار کم، ظرف خلأ (ترموس) را ابداع کرد. در ۱۹۰۴، لقب شوالیه گرفت. در ۱۸۹۱ و ضمن تحقیق دربارۀ مایع کردن گازها، کشف کرد که هم اکسیژن مایع و هم ازون خاصیت مغناطیسی دارند. در ۱۸۹۵، برای اولین بار گاز هیدروژن را مایع کرد و در ۱۸۹۹، موفق شد هیدروژن را در دمای ۲۵۹- درجۀ سانتی گراد جامد کند. در ۱۸۸۹، با همکاری فردریک ایبل، مادۀ منفجرۀ کوردیت را ابداع کرد. دیوئر در کینکاردین فایف زاده شد و در ادینبورگ درس خواند. در ۱۸۷۵، در کیمبریج و در ۱۸۷۷، در مؤسسۀ سلطنتی لندن استاد شیمی شد. تا آن زمان، همۀ گازها، جز هلیوم، هم مایع و هم جامد شده بودند. هایکِه کامِرلینگ اونِس، فیزیک دان هلندی، در ۱۹۰۸ با استفاده از روش دیوئر توانست هلیوم را مایع کند. در آن زمان دیوئر توانسته بود با جوشاندن هلیوم در فشار کم به دمایی برسد که کمتر از یک درجه با صفر مطلق (۲۷۳- درجۀ سانتی گراد) فاصله داشت. دیوئر در زمینۀ طیف بینی نیز تحقیقاتی صورت داد و به ویژه نسبت به طیف های جذبی فلزات توجه خاص داشت. او خواصی از قبیل میل ترکیبی شیمیایی، مقاومت الکتریکی، استحکام و مقاومت مواد، و فسفرسانس را در دمای کم بررسی کرد. ازجمله دریافت پرهای پرندگان در این دماها فسفرسان می شوند.
دیوئِر، جِیْمْز
شیمی دان و فیزیک دان اسکاتلندی. در ۱۸۷۲، ضمن تحقیق دربارۀ خواص ماده در دماهای بسیار کم، ظرف خلأ (ترموس) را ابداع کرد. در ۱۹۰۴، لقب شوالیه گرفت. در ۱۸۹۱ و ضمن تحقیق دربارۀ مایع کردن گازها، کشف کرد که هم اکسیژن مایع و هم ازون خاصیت مغناطیسی دارند. در ۱۸۹۵، برای اولین بار گاز هیدروژن را مایع کرد و در ۱۸۹۹، موفق شد هیدروژن را در دمای ۲۵۹- درجۀ سانتی گراد جامد کند. در ۱۸۸۹، با همکاری فردریک ایبل، مادۀ منفجرۀ کوردیت را ابداع کرد. دیوئر در کینکاردین فایف زاده شد و در ادینبورگ درس خواند. در ۱۸۷۵، در کیمبریج و در ۱۸۷۷، در مؤسسۀ سلطنتی لندن استاد شیمی شد. تا آن زمان، همۀ گازها، جز هلیوم، هم مایع و هم جامد شده بودند. هایکِه کامِرلینگ اونِس، فیزیک دان هلندی، در ۱۹۰۸ با استفاده از روش دیوئر توانست هلیوم را مایع کند. در آن زمان دیوئر توانسته بود با جوشاندن هلیوم در فشار کم به دمایی برسد که کمتر از یک درجه با صفر مطلق (۲۷۳- درجۀ سانتی گراد) فاصله داشت. دیوئر در زمینۀ طیف بینی نیز تحقیقاتی صورت داد و به ویژه نسبت به طیف های جذبی فلزات توجه خاص داشت. او خواصی از قبیل میل ترکیبی شیمیایی، مقاومت الکتریکی، استحکام و مقاومت مواد، و فسفرسانس را در دمای کم بررسی کرد. ازجمله دریافت پرهای پرندگان در این دماها فسفرسان می شوند.
wikijoo: دیویر،_جیمز_(۱۸۴۲ـ۱۹۲۳)