دیوید پینسکی ( به انگلیسی: David Pinski ) ، ( زادهٔ ۱۸۷۲م ـ درگذشتهٔ ۱۹۵۹ ) نمایش نامه نویس، داستان نویس و ویراستار به زبان ییدیش.
او در مسکو، ویتپسک و وین پرورش یافت. پینسکی در جوانی به ورشو رفت و در آنجا دوستِ ایزاک پِرِتز، نویسندهٔ پیشروی یدیش، شد. در ورشو، همکاری اش با جنبش کارگران یهودی را آغاز کرد و تا آخر عمر ادامه داد. اولین داستان کوتاه او «انسان دوست بزرگ» در ۱۸۹۴م منتشر شد. او جُنگ یدیش «ادبیات و زندگی» را سردبیری کرد و پس از دو سال تحصیل در رشتهٔ پزشکی در بریل، برای ادامهٔ تحصیل به برلین رفت. در ۱۸۹۹م به ایالات متحدهٔ آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا در چندین نشریهٔ ادواری کارگری و سوسیالیستی نویسندگی و سردبیری کرد. او پس از کشتار یهودیان در ۱۹۰۳م در کیشینیف روسیه، درگیر جنبش کارگری صهیونیستی شد.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۹۲۰نمایشنامهٔ «گنج» از او به روی صحنه آمد. او از همین سال تا ۱۹۲۲م رئیس اتحادیهٔ ملی کارگران یهودی و از۱۹۳۰ تا ۱۹۵۳م رهبر انجمن فرهنگ یهودیان بود. در ۱۹۴۹م به حیفا در اسرائیل ( فلسطین اشغالی ) مهاجرت کرد و خانه او محفلی برای نویسندگان جوان یدیش شد. موفق ترین اثر پینسکی نمایشنامهٔ طنزآمیز «گنجینه ها» بود که در نیویورک سیتی و آلمان به اجرا درآمد. نمایشنامهٔ او «یهود جاودانی» ( ۱۹۲۶م ) را گروه بازیگران عبری ها - بیما در ۱۹۱۹م اجرا کردند. داستان او، «نسلِ نُوا ایدُن» ( ۱۹۱۳م ) ، تصویری از زوال یهودیت در آمریکاست و ضد همگون سازی بحث می کند. «ده نمایشنامه» و «شاه داوود و زنانش» از نمایشنامه و داستان های اوست که از یدیش به انگلیسی ترجمه شده است.
او در مسکو، ویتپسک و وین پرورش یافت. پینسکی در جوانی به ورشو رفت و در آنجا دوستِ ایزاک پِرِتز، نویسندهٔ پیشروی یدیش، شد. در ورشو، همکاری اش با جنبش کارگران یهودی را آغاز کرد و تا آخر عمر ادامه داد. اولین داستان کوتاه او «انسان دوست بزرگ» در ۱۸۹۴م منتشر شد. او جُنگ یدیش «ادبیات و زندگی» را سردبیری کرد و پس از دو سال تحصیل در رشتهٔ پزشکی در بریل، برای ادامهٔ تحصیل به برلین رفت. در ۱۸۹۹م به ایالات متحدهٔ آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا در چندین نشریهٔ ادواری کارگری و سوسیالیستی نویسندگی و سردبیری کرد. او پس از کشتار یهودیان در ۱۹۰۳م در کیشینیف روسیه، درگیر جنبش کارگری صهیونیستی شد.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۹۲۰نمایشنامهٔ «گنج» از او به روی صحنه آمد. او از همین سال تا ۱۹۲۲م رئیس اتحادیهٔ ملی کارگران یهودی و از۱۹۳۰ تا ۱۹۵۳م رهبر انجمن فرهنگ یهودیان بود. در ۱۹۴۹م به حیفا در اسرائیل ( فلسطین اشغالی ) مهاجرت کرد و خانه او محفلی برای نویسندگان جوان یدیش شد. موفق ترین اثر پینسکی نمایشنامهٔ طنزآمیز «گنجینه ها» بود که در نیویورک سیتی و آلمان به اجرا درآمد. نمایشنامهٔ او «یهود جاودانی» ( ۱۹۲۶م ) را گروه بازیگران عبری ها - بیما در ۱۹۱۹م اجرا کردند. داستان او، «نسلِ نُوا ایدُن» ( ۱۹۱۳م ) ، تصویری از زوال یهودیت در آمریکاست و ضد همگون سازی بحث می کند. «ده نمایشنامه» و «شاه داوود و زنانش» از نمایشنامه و داستان های اوست که از یدیش به انگلیسی ترجمه شده است.
