دیوید هیلبرت

هتل کبریای الاهی در بر گیرنده گراند هتل هیلبرت!
از قدیم و ندیم خداوند متعال در حالت بیزمانی و بیمکانی و قبل ازاینکه به فکر طراحی و یا در حین طراحی طرح مطلق آفرینش جهان و کلیه موجودات زنده و غیر زنده بیافتد، علارغم دارا بودن دانش و قدرت مطلق و بیکران با دو مشکل و مسئله حل ناپذیر مواجه بوده است. یک روز از بی روزی ها سعی میکند که اعداد صحیح را بیافریند و آنها را با سرعت تمام تا پایان بشمارد. عمل شمردن را صفر آغاز میکند و قدم به قدم پیش میرود و در بین راه عمل شمردن، متوجه می شود که طول و عرض و عمق و قد و قامت اعداد به تدریج بزرگ و بزرگتر میشوند و هرچه سرعت شمردن را افزایش میدهد، به همان میزان طول اعداد افزایش می یابند و بیان و نوشتن آنها در لوح محفوظ کلامی - نوشتاری ، مدت زمان بیشتری به خود اختصاص می دهند. تا اینکه بالاخره پس از مدت زمانی نامعین به یک سلسله جبال بیکران عددی برخورد میکند که از تعداد بیشماری ارقام 0 تا 9 احداث گردیده و برای نوشتن و بیان کردن آن با قلم و کلام مبارک به یک زمان بیکران و یک لوح محفوظ بیکران و برای پخش طنین لفظ آن به یک مکان بیکران نیازمند خواهد بود. افزایش سرعت شمارش هم دیگر کار ساز نبود. فرشتگان و انس و جنس هم هنوز خلق نشده بودند که این وظیفه را به عهده آنها بگذارد و خیال خودرا راحت کند. کلنگ نوک تیز و الماسی فرهاد کوه کن هم که تا آن موقع آفریده نشده بود، در حل این مسئله یعنی تونل زدن در دل کوه پراو و عبور از قله بیستون آن ، ابزاری ناچیز به نظر می رسید. تا اینکه در پایه نامعلوم و سایه بی مرز آن سلسله جبال بیکران عددی خوابش می برد و روئیای مفهوم و یا مقوله " بی نهایت " را می بیند. پس از بیداری متوجه می شود که این عدد مثل هستی بیکران خویش است که قبل از آغاز بازی با اعداد، سعی کرده بود به کرانه های آن دست یابد و سعی و کوشش خودرا در آن باب بی ثمر یافته بود. به این معنا که هرچه سعی کرده بود، نتوانسته بود که به کرانه های هستی بیکران خویش دست یابد. تا اینکه یک روزی بطور معجزه آسا جرغه ای در فکر و ذهن و آگاهی بیکران اش ایجاد میشود و بر اثر نور شدید آن، به این روشنایی میرسد که عمل شمارش اعداد تا پایان و دست یابی به کرانه ها و سواحل بیکرانی، هردو اوامری محال و غیر ممکن اند حتا برای صاحب دانش و قدرت مطلق. پس از معراج به قله روشنایی، کمان آرش کمانگیر را که تا آنزمان آفریده نشده بود، در دست میگیرد و با شلیک یک پیکان سرتیز خیالی هردو هدف را نشانه گیری میکند و هر دو مسئله حل ناپذیر را با یک راه حل واحد حل میکند. هستی نامتناهی یا بیکران و یا بینهایت را به هستی های محدود و متناهی و همسان و برابر تقسیم می کند. از آنجاییکه قبل از آغاز عمل تقسیم به این آگاهی رسیده بود که تقسیم بینهایت عملی پایان ناپذیر خواهد بود، لذا پس از ابلاغ امر تقسیم و طنین افکندن آوای آهنگ آن در پهنه هستی بیکران ، عمل تقسیم را به حال خود واگذار میکند که بطور خودکار و خود مختار در چهار چوب دستورالعمل تقسیم و بر طبق مفاد ثابت و تغییر ناپذیر آن جاودانه و یا تا خدا خدا داری میکند، ادامه یابد.
... [مشاهده متن کامل]