دیوید بویی

دیوید رابرت جونز ( انگلیسی: David Robert Jones؛ ۸ ژانویهٔ ۱۹۴۷ – ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۱۶ ) نام دار به دیوید بویی ( David Bowie ) ، خواننده، ترانه سرا، موسیقی دان و بازیگر انگلیسی بود. او را یکی از تأثیرگذارترین موسیقی دانانِ سدهٔ بیستم می دانند. بویی در طول دوران فعالیتش مورد تحسین منتقدان و موسیقی دانان قرار گرفت، به ویژه بابت خلق آثاری ابتکاری طی دههٔ ۱۹۷۰. مشخصهٔ حرفهٔ او، دگرگونی و بهبود سبک هنری و بصری است؛ موسیقی و چیره دستی او بر روی صحنه، تأثیر چشم گیری بر موسیقی عامه پسند گذاشت.
بویی در سنین کم به موسیقی علاقه نشان داد. او تعدادی تک آهنگ ناموفق به همراه گروهش و نیز آلبومی تکی منتشر کرد اما با پخش ترانهٔ «شگفتی فضا» ( ۱۹۶۹ ) در جدول تک آهنگ های بریتانیا به موفقیت رسید. پس از دوره ای از تجربه گرایی، او در سال ۱۹۷۲ طی دورهٔ گلم راک با خود دیگر پر زرق وبرق و دوجنسهٔ خود به نام زیگی استارداست دوباره ظهور کرد. این شخصیت با تک آهنگ موفق «استارمن» و آلبوم ظهور و سقوط زیگی استارداست و عنکبوت ها از مریخ هدایت و باعث محبوبیت گستردهٔ بویی شد. در سال ۱۹۷۵، سبکِ بویی به سمت آوایی تغییر پیدا کرد که او آن را «سول پلاستیکی» توصیف می کرد. این تغییر در گام نخست باعث دلزده شدن بسیاری از طرفداران بریتانیایی او شد اما در ایالات متحده به منظور جلب شنودگان بیشتر، با تک آهنگ نامبروان «شهرت» و آلبوم آمریکایی های جوان همراه بود. در سال ۱۹۷۶، بویی در فیلم کالت مردی که به زمین سقوط کرد ایفای نقش کرد و آلبوم ایستگاه به ایستگاه را منتشر کرد. در سال ۱۹۷۷، او با آلبوم کم متأثر از الکترونیک، بار دیگر تغییر سبک داد. این آلبوم نخستین اثر از سه همکاری با برایان اینو است که به سه گانه برلین مشهور شد؛ دو آلبوم بعدی «قهرمانان» و ( ۱۹۷۷ ) مستأجر ( ۱۹۷۹ ) بودند؛ هر یک از این آلبوم ها به پنج رتبهٔ برتر جدول فروش بریتانیا رسیدند و بازخوردهای مثبتِ ماندگاری از سوی منتقدان داشتند.
پس از موفقیت تجاری ناهموار در اواخر دههٔ ۱۹۷۰، بویی در سال ۱۹۸۰ با تک آهنگ «خاکستر به خاکستر» و آلبومش هیولاهای ترسناک ( و ابروحشتناک ها ) و نیز تک آهنگ «تحت فشار» ( همکاری با کوئین در سال ۱۹۸۱ ) به صدر جدول های فروش بریتانیا رسید. اوج موفقیت او به سال ۱۹۸۳ بازمی گردد که آلبوم بیا برقصیم را منتشر کرد. بویی در فاصلهٔ سال های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲ خوانندهٔ اصلی گروه هارد راک تین مشین بود و پس از آن کار انفرادی خود را از سر گرفت. در طول دهه های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰، بویی به تجربهٔ سبک های موسیقایی همچون اینداستریال و جانگل ادامه داد. او همچنین بازیگری را با فیلم هایی مانند کریسمس مبارک، آقای لارنس ( ۱۹۸۳ ) ، هزارتو ( ۱۹۸۶ ) ، آخرین وسوسه مسیح ( ۱۹۸۸ ) و پرستیژ ( ۲۰۰۶ ) ادامه داد. او در سال ۲۰۰۴ برگزاری تور را متوقف کرد و واپسین اجرای زندهٔ او مربوط به مراسم خیریه ای در سال ۲۰۰۶ بود. بویی پس از یک دهه وقفه، با آلبوم روز بعد ( ۲۰۱۳ ) به موسیقی بازگشت و تا هنگام مرگش بر اثر سرطان کبد در سال ۲۰۱۶، به لحاظ موسیقایی فعال ماند. او دو روز بعد از زادروز ۶۹ سالگی اش و انتشار آخرین آلبومش، ستارهٔ سیاه ( ۲۰۱۶ ) ، درگذشت.

دیوید بویی (آلبوم ۱۹۶۷). «دیوید بویی» ( به انگلیسی: David Bowie ) آلبومی از هنرمند اهل بریتانیا دیوید بویی است که در ۱ ژوئن ۱۹۶۷  ( ۱۹۶۷ - 06 - ۰۱ ) منتشر شد. این آلبوم به عنوان نو آوری در ضبط و نوع رکورد و سطح ادبیات معاصر از مهم ترین آلبوم عمومی موسیقی انکلستان است. [ نیازمند منبع]

دیوید بویی (آلبوم ۱۹۶۹). دیوید بویی ( انگلیسی: David Bowie؛ که معمولاً به نام شگفتی فضا شناخته می شود ) دومین آلبوم استودیویی دیوید بویی، موسیقی دان انگلستانی است. پس از شکست تجاری نخستین آلبوم خود با همین عنوان در ۱۹۶۷، بویی یک منیجر جدید به نام کنت پیت به دست آورد که به امید گسترش مخاطبان این هنرمند یک فیلم تبلیغاتی سفارش کرد. برای این فیلم بویی ترانهٔ جدیدی را با عنوان «شگفتی فضا» نوشت که داستانی دربارهٔ یک فضانورد خیالی بود. این ترانه باعث شد بویی با مرکوری رکوردز که با تأمین مالی تولید آلبوم جدید موافقت کرده بود قرارداد ببندد و پیت برای تهیه کنندگی تونی ویسکانتی را استخدام کند. ویسکانتی به دلیل عدم علاقه به این ترانه، در حالی که او بقیه آلبوم را تهیه می کرد، انجینر گاس داجن را به تهیه یک ضبط مجدد برای انتشار این ترانه به عنوان تک آهنگ لید منصوب کرد.
ضبط آلبوم جدید در ژوئن ۱۹۶۹ آغاز شد و تا اوایل ماه اکتبر در استودیوی ترایدنت در لندن ادامه یافت. این آلبوم شامل حضور مجموعه ای از همکاران از جمله هاربی فلاورز، ریک ویکمن، تری کاکس و بند جونیورز آیز است. دیوید بویی از سبک میوزیک هال نخستین آلبوم استودیویی بویی در سال ۱۹۶۷ دوری می کند و در عوض ترانه های فولک راک و سایکدلیک راک را ارائه می هد. از نظر اشعاری، ترانه های آلبوم شامل مضامینی هستند که تحت تأثیر حادثه هایی که در آن زمان زندگی بویی—از جمله روابط قبلی و جشنواره هایی که در آن شرکت کرده—رخ داده است. «شگفتی فضا» که در ژوئیه ۱۹۶۹ به عنوان تک آهنگ منتشر شد، در اواخر سال در بریتانیا به رتبه پنجم رسید و به نخستین موفقیت تجاری بویی تبدیل شد.