دیونیزوس (باکوس). دیونیسوس یا دیونیزوس ( به یونانی: Διόνυσος یا Διώνυσος ) نام ایزدی در اساطیر یونان که دارای دو ریشه مجزا است، از طرفی او ایزد شراب، زراعت انگور، قداست می، ناظر بر جشن های مقدس و حاصل خیزی طبیعت است و از طرفی دیگر دیونیسوس نشان دهندهٔ ویژگی های برجسته هنر ادیان مختلف همانند کسانی که در الوزیس به عبادت می پرداختند. او بزرگ ترین خدای جهان یونانی ( هلنیستی ) متأخر است، که در آن پرستش او با مراسمی پرزرق و برق همراه بود و آن نوعی وعده رهایی محسوب می شد. دیونیسوس را اغلب با ساتیرهای مذکر و مؤنث و مائنادها ( ایزد کشتزاران ) نشان می دهند. او همچنین ایزد شهوت است، از این رو، بسیاری از پرستشگاه ها به نام او بودند و جشن ها با نام او برگزار می شدند.
رومیان این خدا را بیشتر با نام باکخوس ( به یونانی: Βάκχος ) یا باکوس ( به لاتین: Bakchos ) می خواندند. در حدود دو دهه پس از رواج گستردهٔ ماگنا ماتر در روم، مجلس سنا بر ضد کیش رازآمیز دیگر، این بار از یونان، دست به مخالفت برداشت. باکوس ( برابر دیونیسوس یونانی ) ایزد منجی و خداوندگارِ مَی بود. شعایر مربوط به او باکانالیا خوانده می شد، به می گساری و هرزگی شهره بود و احتمالاً به تجربه خلسه وار آیینی کمک می کرد. در ۱۸۶ پیش از میلاد مجلس سنا این کیش را ممنوع کرد زیرا معتقد بودند که نه تنها باعث هرزگی و فساد بیش از حد می شد، بلکه طبقات پایین جامعه را به توطئه بر ضد مقامات دولتی وامی داشت. همهٔ شعایر سِرّی باکوسی در سراسر ایتالیا ممنوع گردید و رومی ها نیز از کاهن شدن منع شدند و عقوبتش مرگ بود. [ ۱]
دیونیسوس که در متون اورفیک به نام زاگرئوس نیز نامیده می شود. [ ۲]
دیونیسوس جوان ترین ایزد در میان خدایان بزرگ یونان به شمار می رفت. او نه تنها خدای شراب بود، بلکه نفوذ اجتماعی و سودآور شراب نیز مربوط به او بوده است. خاستگاه جغرافیایی اسطوره های او نامعلوم است، اما تقریباً همهٔ افسانه ها ریشهٔ بیگانه ای را برای او می دانند. [ ۳] شاید در اصل ( مانند دیمیتر ) خدای محصول و زراعت بوده است.
سمله، یکی از دختران کادموس و خواهر آگاوه بود، و در روایتی دیگر، سمله نه دختر کادموس، که از اهالی فریگیه و همان زملو ( Zemelo ) مادر زمین و از عناصر فریگیه ای در کیش تراکیایی است. گفته می شود که زئوس عاشق سمله شده و حاصل این شیدایی زاده شدن دیونیسوس از سمله است. در روایتی از اوریپید، آگاوه که شیدایی زئوس به سمله را باور نداشت، از خواهرش می خواهد که از زئوس بخواهد با تمام شکوه خویش بر او پدیدار شود. زئوس که وعده داده بود همه خواسته های سمله را برآورد، بر او نمایان شد و سمله چنان سوخت که در روایتی پس از مرگ نیز از آرامگاه او دود برمی خاست و این شاید از آتش مقدسی بود که در آرامگاه سمله به یاد تجلی زئوس فروزان نگاه داشته می شد. آگاوه به دیگران می گوید که سمله با انسانی عادی سر و کار داشته و زئوس به سبب ادعای خویش، او را خاکستر کرده است. به همین دلیل، دیونیسوس از آگاوه انتقام می گیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرومیان این خدا را بیشتر با نام باکخوس ( به یونانی: Βάκχος ) یا باکوس ( به لاتین: Bakchos ) می خواندند. در حدود دو دهه پس از رواج گستردهٔ ماگنا ماتر در روم، مجلس سنا بر ضد کیش رازآمیز دیگر، این بار از یونان، دست به مخالفت برداشت. باکوس ( برابر دیونیسوس یونانی ) ایزد منجی و خداوندگارِ مَی بود. شعایر مربوط به او باکانالیا خوانده می شد، به می گساری و هرزگی شهره بود و احتمالاً به تجربه خلسه وار آیینی کمک می کرد. در ۱۸۶ پیش از میلاد مجلس سنا این کیش را ممنوع کرد زیرا معتقد بودند که نه تنها باعث هرزگی و فساد بیش از حد می شد، بلکه طبقات پایین جامعه را به توطئه بر ضد مقامات دولتی وامی داشت. همهٔ شعایر سِرّی باکوسی در سراسر ایتالیا ممنوع گردید و رومی ها نیز از کاهن شدن منع شدند و عقوبتش مرگ بود. [ ۱]
دیونیسوس که در متون اورفیک به نام زاگرئوس نیز نامیده می شود. [ ۲]
دیونیسوس جوان ترین ایزد در میان خدایان بزرگ یونان به شمار می رفت. او نه تنها خدای شراب بود، بلکه نفوذ اجتماعی و سودآور شراب نیز مربوط به او بوده است. خاستگاه جغرافیایی اسطوره های او نامعلوم است، اما تقریباً همهٔ افسانه ها ریشهٔ بیگانه ای را برای او می دانند. [ ۳] شاید در اصل ( مانند دیمیتر ) خدای محصول و زراعت بوده است.
سمله، یکی از دختران کادموس و خواهر آگاوه بود، و در روایتی دیگر، سمله نه دختر کادموس، که از اهالی فریگیه و همان زملو ( Zemelo ) مادر زمین و از عناصر فریگیه ای در کیش تراکیایی است. گفته می شود که زئوس عاشق سمله شده و حاصل این شیدایی زاده شدن دیونیسوس از سمله است. در روایتی از اوریپید، آگاوه که شیدایی زئوس به سمله را باور نداشت، از خواهرش می خواهد که از زئوس بخواهد با تمام شکوه خویش بر او پدیدار شود. زئوس که وعده داده بود همه خواسته های سمله را برآورد، بر او نمایان شد و سمله چنان سوخت که در روایتی پس از مرگ نیز از آرامگاه او دود برمی خاست و این شاید از آتش مقدسی بود که در آرامگاه سمله به یاد تجلی زئوس فروزان نگاه داشته می شد. آگاوه به دیگران می گوید که سمله با انسانی عادی سر و کار داشته و زئوس به سبب ادعای خویش، او را خاکستر کرده است. به همین دلیل، دیونیسوس از آگاوه انتقام می گیرد.
wiki: دیونیزوس (باکوس)