دیوان غربی–شرقی

دیوان غربی–شرقی یا دیوان باختری–خاوری ( به آلمانی: West - Östlicher Divan ) اثری از یوهان ولفگانگ فون گوته، شاعر، فیلسوف و دانشمند آلمانی، است که در سال ۱۸۱۹ منتشر شد. این کتاب به نظم سروده شده است و نویسنده بیشتر در آن از نمادها و عناصر ادبیات شرقی و ایرانی الهام گرفته است.
این کتاب که گفتارهای گوناگون آن از حافظ و فرهنگ ایرانی الهام گرفته، از یکسو بازتابانندهٔ باورها و اندیشه های ایرانی و به ویژه حافظ و از سوی دیگر بازتاب دهندهٔ نگاه منتقدانهٔ گوته به آن هاست. در سراسر این دیوان، گفته ها، پندارها و شخصیت و نام حافظ به کرات مشاهده می شود؛ نویسنده بارها در کتاب خود را مرید و تأثیر پذیرفته از حافظ می داند گویی، وی برای سرودن بیشتر شعرهای دیوان از حافظ یاری جسته است. در این دیوان واژگان فارسی و عربی بسیاری نظیر بلبل، ساقی، درویش، حوری، الله، مشک، میرزا، مفتی، وزیر، ترک و غیره یافت می شود که به همان وجه به کار رفته اند. دیوان غربی–شرقی جزء واپسین آفریده های گوته به شمار می رود. او در جایی این کتاب را به عنوان «برآیند زندگی خود» معرفی می کند.
دیوان غربی–شرقی گوته برای سه بار توسط مترجمان ایرانی به فارسی ترجمه شد. ابتدا این اثر توسط شجاع الدین شفا به صورت آزاد ترجمه و برای بار دوم توسط کورش صفوی به ترجمه کامل این اثر اقدام و توسط انتشارات هرمس منتشر شد. ترجمه سوم از «دیوان شرقی غربی» توسط انتشارات کتاب پارسه با ترجمه محمود حدادی و با مقدمه ای از برند اربل سفیر آلمان منتشر شد.
دیوان غربی–شرقی ۱۲ گفتار به نام های زیر دارد:
• مغنی نامه
• حافظ نامه
• مهرنامه
• تفکیر نامه
• رنج نامه
• حکمت نامه
• تیمور نامه
• زلیخانامه
• ساقی نامه
• مثل نامه
• پارسی نامه
• خلد نامه
• آثار یوهان ولفگانگ گوته
• اشعار یوهان ولفگانگ گوته
• شعرهای ۱۸۱۹ ( میلادی )
• کتاب های انتشارات هرمس
• مجموعه اشعار آلمانی
• آثار درباره حافظ
• مقاله های دارای واژگان به زبان آلمانی
• مقاله های ویکی پدیا همراه شناسه های BNF
• مقاله های ویکی پدیا همراه شناسه های GND