دیوان عالی ایالات متحده آمریکا. دیوان عالی ایالات متحده آمریکا ( به انگلیسی: Supreme Court of the United States ) بالاترین جایگاه را در هرم قضایی آمریکا را به خود اختصاص داده و به «دادگاه نهایی» معروف است. این دیوان آخرین دادگاهی است که طرفین می توانند تجدیدنظر از حکم را از آن درخواست کنند. دیوان از ۹ قاضی تشکیل شده و مانند قضات فدرال، توسط رئیس جمهور منصوب می شوند و تأیید مجلس سنا را هم نیاز دارند. قضات دیوان عالی ( در هر دو سطح فدرال و ایالتی ) را قضات دیوان ( justices ) و قضات دادگاه سطح پایین تر به قضات عادی ( judge ) موسوم هستند. [ ۱]
دیوان عالی آمریکا ( همه ) احکام را به صورت اتوماتیک وار مورد بازبینی قرار نمی دهد و اختیار گسترده ای برای پذیرش یا رد دادخواست های استینافی دارد. دعاوی محدودی هستند که بدواً باید در دیوان مطرح شوند ( بدون اینکه قبلاً در محکمه دیگر مطرح شده باشند ) چرا که دیوان عالی محکمه ای استینافی است. اگر یک طرف بخواهد، دیوان نسبت به موضوعی رسیدگی کند باید درخواست رسیدگی در دادگاه عالی را در دادگاه ثبت کند که این درخواست رسمی برای رسیدگی به موضوع در دیوان محسوب می شود. دیوان ملزم نیست همه دادخواست ها را قبول کند و در واقع تعداد کمی از پرونده ها برای بررسی در دیوان پذیرفته می شوند. دست کم چهار قاضی از قضات دیوان باید قبول کنند که موضوع فدرالی مهم وجود دارد تا درخواست رسیدگی ( استینافی ) پذیرفته شود. [ ۲]
به علاوه، دیوان عالی آمریکا مرجع تفسیر قانون اساسی ایالات متحده آمریکا است. [ ۳]
بر اساس قانون اساسی ایالات متحدهٔ آمریکا، در سیستم حقوقی ایالات متحدهٔ آمریکا رسیدگی به در خواست های تجدیدنظر چه از دادگاه های ایالتی و چه از دادگاه های فدرال در دیوان عالی مطرح می شود و احکام آن قطعی و لازم الاتباع است. این دیوان در حقیقت مرحلهٔ پایانی رسیدگی های قضایی و نقطه مشترک دو سازمان قضایی ایالتی و فدرال محسوب می شود. به همین دلیل احکام آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در نظام کامن لای آمریکا وحدت رویه را در آئین دادرسی ایجاد می کند. این وحدت رویه اختلاف نظر میان نظام های حقوق عرفی ایالت ها را کاهش می دهد و سبب می شود نوعی وحدت درونی میان نظام حقوقی ایالات متحده ایجاد شود.
دیوان عالی همچنین مرجع رسیدگی شکایات ایالات علیه یکدیگراست. بنیانگذاران آمریکا این نهاد را برای حل و فصل اختلافات میان اعضاء فدراسیون به وجود آورند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدیوان عالی آمریکا ( همه ) احکام را به صورت اتوماتیک وار مورد بازبینی قرار نمی دهد و اختیار گسترده ای برای پذیرش یا رد دادخواست های استینافی دارد. دعاوی محدودی هستند که بدواً باید در دیوان مطرح شوند ( بدون اینکه قبلاً در محکمه دیگر مطرح شده باشند ) چرا که دیوان عالی محکمه ای استینافی است. اگر یک طرف بخواهد، دیوان نسبت به موضوعی رسیدگی کند باید درخواست رسیدگی در دادگاه عالی را در دادگاه ثبت کند که این درخواست رسمی برای رسیدگی به موضوع در دیوان محسوب می شود. دیوان ملزم نیست همه دادخواست ها را قبول کند و در واقع تعداد کمی از پرونده ها برای بررسی در دیوان پذیرفته می شوند. دست کم چهار قاضی از قضات دیوان باید قبول کنند که موضوع فدرالی مهم وجود دارد تا درخواست رسیدگی ( استینافی ) پذیرفته شود. [ ۲]
به علاوه، دیوان عالی آمریکا مرجع تفسیر قانون اساسی ایالات متحده آمریکا است. [ ۳]
بر اساس قانون اساسی ایالات متحدهٔ آمریکا، در سیستم حقوقی ایالات متحدهٔ آمریکا رسیدگی به در خواست های تجدیدنظر چه از دادگاه های ایالتی و چه از دادگاه های فدرال در دیوان عالی مطرح می شود و احکام آن قطعی و لازم الاتباع است. این دیوان در حقیقت مرحلهٔ پایانی رسیدگی های قضایی و نقطه مشترک دو سازمان قضایی ایالتی و فدرال محسوب می شود. به همین دلیل احکام آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در نظام کامن لای آمریکا وحدت رویه را در آئین دادرسی ایجاد می کند. این وحدت رویه اختلاف نظر میان نظام های حقوق عرفی ایالت ها را کاهش می دهد و سبب می شود نوعی وحدت درونی میان نظام حقوقی ایالات متحده ایجاد شود.
دیوان عالی همچنین مرجع رسیدگی شکایات ایالات علیه یکدیگراست. بنیانگذاران آمریکا این نهاد را برای حل و فصل اختلافات میان اعضاء فدراسیون به وجود آورند.
