دیوان بین المللی دادگستری ( به انگلیسی: International Court of justice ) که به نام دادگاه بین المللی شناخته می شود، رکن قضائی اصلی سازمان ملل متحد است که ستاد آن در کاخ صلح شهر لاهه در کشور هلند واقع شده است. رسیدگی به اختلافات حوزه حقوق بین الملل میان کشورها به عنوان تابعان فعال حقوق بین الملل در این دادگاه اقامه می شود و به آن صلاحیت ترافعی می گویند. همچنین ارائه نظر مشورتی در پاسخ به سوالات حقوقی سازمان های بین المللی، آژانس های تخصصی سازمان ملل و مجمع عمومی سازمان ملل متحد از وظایف اصلی این دیوان است که از آن به عنوان صلاحیت مشورتی یاد می شود.
زبان های رسمی این دیوان فرانسوی و انگلیسی هستند. این دیوان ۱۵ قاضی سرشناس دارد که با نظر مشترک مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای امنیت سازمان ملل متحد مشترکاً برای نُه سال انتخاب می کنند. هر سه سال پنج کرسی قضاوت خالی می شود و پنج قاضی دیگر به جمع قضات اضافه می شوند. اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری بخش جدایی ناپذیر از منشور ملل متحد است و از اجزای اصلی نظم حقوق موضوعهٔ بین المللی به شمار می آید. دیوان بین المللی دادگستری رکن قضایی سازمان ملل متحد محسوب می شود.
تاکنون دو بخش از قوه قضائیه، عهده دار حل اختلافات بین المللی شده اند؛ نخست، دیوان دائمی دادگستری بین المللی بود که در ۱۹۲۰ ( میلادی ) توسط جامعه ملل ایجاد و در ۱۸ آوریل ۱۹۴۶ ( میلادی ) با انحلال جامعه ملل این دیوان هم منحل شد. این دیوان نشست های خود را در کاخ صلح لاهه برگزار می کرد. دیوان بین المللی دادگستری بلافاصله پس از انحلال دیوان دائمی جایگزین آن شد و هم اکنون نیز به کنش خود ادامه می دهد. اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری همان اساسنامه دیوان دائمی است و حتی آئین دادرسی دیوان دائمی هم بدون هیچ گونه تغییر اساسی گرفته شد. در سال های بعد، قواعد تازه آئین دادرسی توسط دیوان بین المللی دادگستری اتخاذ شده اما اساسنامه دیوان تغییر نکرده است. [ ۱]
نخستین جلسه دیوان بین المللی دادگستری در آوریل ۱۹۴۶ در لاهه تشکیل شد و نخستین پرونده ای که در این دیوان رسیدگی شد، مربوط به تنگه کورفو میان آلبانی و بریتانیا در مه ۱۹۴۷ بود. [ ۲]
دیوان، رکن قضایی اصلی سازمان ملل متحد است ( ماده ۹۴ منشور ملل متحد ) و در نتیجه همه کشورهای عضو این سازمان به طور خودکار، عضو دیوان بین المللی دادگستری می شوند و حق رجوع به دیوان را دارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزبان های رسمی این دیوان فرانسوی و انگلیسی هستند. این دیوان ۱۵ قاضی سرشناس دارد که با نظر مشترک مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای امنیت سازمان ملل متحد مشترکاً برای نُه سال انتخاب می کنند. هر سه سال پنج کرسی قضاوت خالی می شود و پنج قاضی دیگر به جمع قضات اضافه می شوند. اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری بخش جدایی ناپذیر از منشور ملل متحد است و از اجزای اصلی نظم حقوق موضوعهٔ بین المللی به شمار می آید. دیوان بین المللی دادگستری رکن قضایی سازمان ملل متحد محسوب می شود.
تاکنون دو بخش از قوه قضائیه، عهده دار حل اختلافات بین المللی شده اند؛ نخست، دیوان دائمی دادگستری بین المللی بود که در ۱۹۲۰ ( میلادی ) توسط جامعه ملل ایجاد و در ۱۸ آوریل ۱۹۴۶ ( میلادی ) با انحلال جامعه ملل این دیوان هم منحل شد. این دیوان نشست های خود را در کاخ صلح لاهه برگزار می کرد. دیوان بین المللی دادگستری بلافاصله پس از انحلال دیوان دائمی جایگزین آن شد و هم اکنون نیز به کنش خود ادامه می دهد. اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری همان اساسنامه دیوان دائمی است و حتی آئین دادرسی دیوان دائمی هم بدون هیچ گونه تغییر اساسی گرفته شد. در سال های بعد، قواعد تازه آئین دادرسی توسط دیوان بین المللی دادگستری اتخاذ شده اما اساسنامه دیوان تغییر نکرده است. [ ۱]
نخستین جلسه دیوان بین المللی دادگستری در آوریل ۱۹۴۶ در لاهه تشکیل شد و نخستین پرونده ای که در این دیوان رسیدگی شد، مربوط به تنگه کورفو میان آلبانی و بریتانیا در مه ۱۹۴۷ بود. [ ۲]
دیوان، رکن قضایی اصلی سازمان ملل متحد است ( ماده ۹۴ منشور ملل متحد ) و در نتیجه همه کشورهای عضو این سازمان به طور خودکار، عضو دیوان بین المللی دادگستری می شوند و حق رجوع به دیوان را دارند.