دیوان امام

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] دیوان امام، مجموعه اشعار امام خمینی(س)، از آثار ممتاز ادبی - عرفانی، به زبان فارسی و در موضوع عشق به معشوق حقیقی؛ یعنی حضرت حق تبارک و تعالی و دیگر موضوعات عرفانی و اخلاقی است که در زمان ها و مکان های مختلف قبل و بعد از انقلاب اسلامی، سروده شده است.
در آغاز کتاب، دیباچه ای از ناشر و بعد مقدمه ای از خانم فاطمه طباطبایی، عروس امام خمینی و همسر مرحوم حجة الاسلام سید احمد خمینی، آمده است.
در این مقدمه کوتاه، خانم طباطبایی نقش خود را توضیح داده است.
به طور کلی در اشعار امام خمینی، از نظر هنرهای شعری و بلاغی، صنعت های ادبی گوناگونی، مانند«إرداف»، «إستثناء»، «إستدراک»، «إستعاره»، «إشتقاق»، «إلتفات»، «إنسجام»، «إیجاز»، «إیهام»، «تشبیه»، «تضاد» (مطابقه)، «تکرار» (تکریر)، «تلمیح»، «توزیع»، «توشیح»، «جناس تام»، «جناس شبه اشتقاق» (إقتضاب)، «جناس لاحق»، «جناس مذیل»، «جناس مضارع»، «جناس مطرف»، «جناس وسط»، «حسن مطلع»، «حسن مقطع»، «حل و درج»، «رد القافیة»، «رد المطلع»، «سیاقة الأعداد»، «مبالغه»، «مجاز و مراعات النظیر» به کار رفته و به خوبی قابل مشاهده است.به طور مثال، در دیوان امام خمینی(ره) حدود یک صد بار در ابیات مختلف، از تلمیحات اسلامی و ایرانی استفاده شده است.
اشعار امام خمینی، سرشار از نکته ها و اصطلاحات عاشقانه و عرفانی است. او با بهره گیری وسیع از اصطلاحات عرفانی در دورانی که این اصطلاحات از سوی برخی متشرعین مورد هجمه و در معرض تهمت بود، جانی تازه به عرفان بخشید و موجب تبرئه و احیای عرفای راستین گردید و از سوی دیگر به جهت شخصیت الهی و قابل ستایش خود و روی آوردن به عرفان حماسی، پویا و حرکت آفرین که به پیروزی و هدایت مقتدرانه انقلاب اسلامی در جهان منجر شد، عرفان اسلامی را از کنج انزوا و جنبه شخصی و درونی صرف، بیرون آورد و آن را با مفاهیم متعالی خود در سطح جامعه عمومیت داد که آثار و برکات این اندیشه بزرگ، نه تنها در ایران، بلکه در میان مسلمانان مبارز کشورهای دیگر به وضوح جلوه گر است.

پیشنهاد کاربران

بپرس