دیوان امام

بسیاری از شعرای معاصر همچون حمید سبزواری، جواد محقق، عبدالجبار کاکایی، رحیم زریان، محمدعلی بهمنی، کامران شرفشاهی، سعید بیابانکی، صابر امامی، عباس چشامی و امیر مرزبان، از این دیوان تحلیل و تجلیل کرده اند.
اشعار این دیوان که عمدتاً در سبک عراقی سروده شده اند، به زبان های دیگری نیز ترجمه و انتشار یافته اند.
دیوان امام در چند قطع مختلف توسط مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی منتشر شده است.
بنا بر روایتی، ترجمۀ انگلیسی این شعر توسط راجر کوپر که در دهۀی شصت به اتهام جاسوسی برای انگلستان در زندان اوین زندانی بود، انجام گرفته است.
اشعار روح الله خمینی اولین بار ۱۸ روز پس از درگذشت وی در روزنامه کیهان منتشر شد و بلافاصله در رسانه های بین المللی بازتاب یافت. اولین شعر منتشر شده از وی غزلی چهارده مصرعی بود با مطلع «من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم» که توسط احمد خمینی فرزند وی در اختیار روزنامه کیهان قرار گرفت. و در قالب چند کتاب شعر و عمدتا دیوان امام منتشر شد.
انتشار این اشعار که نشانگر وجه دیگر شخصیّت روح الله خمینی و دیدگاه های وی و منش عرفانی او بود برای رسانه های غربی تازگی داشت. روزنامه نیویورک تایمز نوشت که این غزل روح الله خمینی در آخرین شماره هفته نامه سیاسی هنری نیو ریپابلیک انتشار خواهد یافت. ترجمه غزل توسط ویلیام چیتیک شیعه شناس، مترجم و متخصص برجسته متون کلاسیک عرفانی، فلسفی اسلامی برای هفته نامه نیو ریپابلیک انجام داده بود. شائول بخاش به این روزنامه گفت که غزل خمینی بسیار برجسته و قابل توجه است. پاتریک کلاسون شعر را به هفته نامه نیو ریپابلیک ارائه کرده بود. به گفته کلاسون خمینی در ایام جوانی و میانسالی به عرفان جذب گردید اما کسی نمی دانست که این علاقه وی ادامه داشته است. شایع بودکه وی بخاطر گرایش به عرفان دردهه ۱۹۶۰ میلادی از سوی برخی مراجع بلندپایه مورد انتقاد قرار گرفته است.
به گفته احمد ده بزرگی، خمینی به دلایل فقهی و ملاحظاتی که در این زمینه داشت، نمی خواست اشعارش در زمان حیاتش پخش شود، به همین دلیل بعد از وفات ایشان بسیاری گمان نمی کردند این اشعار از ایشان باشد.