دیوار سبز بزرگ چین

دیوار سبز بزرگ، ( چینی ساده: 三北防护林; چینی سنتی: 三北防護林; پین یین: Sānběi Fánghùlín ) به طور رسمی با نام برنامه سه پناهگاه جنگلی شمالی، که آن را با نام برنامه سه کمربند شمالی نیز می شناسند، مجموعه ای از نوارهای جنگلی بادشکن ( سرپناه ) کاشته شده توسط انسان در چین است که برای جلوگیری از گسترش بیابان زایی، بیابان گبی[ ۱] و تأمین چوب برای مردم بومی طراحی شده است. [ ۲] این برنامه در سال ۱۹۷۸ شروع و برنامه ریزی شد و تقریباً در سال ۲۰۵۰ تکمیل[ ۳] و تخمین زده می شود مساحت آن ۴٬۵۰۰ کیلومتر ( ۲٬۸۰۰ مایل ) خواهد بود. دیوار سبز قرار است در هر سه منطقه، شمال چین، شمال شرقی چین و شمال غربی چین این برنامه اجرا شود. این برنامه دارای پیش زمینه های تاریخی است که قدمت آن به قبل از دوره امروزی بازمی گردد. با این حال، در دوره های پیشامدرن، پروژه های جنگل کاری تحت حمایت دولت در امتداد مناطق مرزی تاریخی چین بیشتر برای استحکامات نظامی صورت گرفت. [ ۴]
چین ۳٬۶۰۰ کیلومتر مربع ( ۱٬۴۰۰ مایل مربع ) علفزار دارد که هر سال توسط بیابان گبی از بین می رود. [ ۵] هر سال، طوفان شن بیش از ۲٬۰۰۰ کیلومتر مربع ( ۷۷۰ مایل مربع ) را از بین می برد و شدت طوفان ها هر سال افزایش می یابد. این طوفان ها همچنین اثرات جدی ای بر کشاورزی سایر کشورهای مجاور مانند ژاپن، کره شمالی و کره جنوبی دارند. [ ۶] پروژه دیوار سبز در سال ۱۹۷۸ آغاز شد، در نتیجه کاهش بیابان زایی، برنامه پیشنهادی افزایش پوشش جنگلی شمال چین از ۵ به ۱۵ درصد، [ ۷] تغییر یافت.
فاز چهارم این پروژه که در سال ۲۰۰۳ آغاز شد، دارای دو بخش است: استفاده از بذرپاشی هوایی برای پوشش بخش های وسیعی از زمین هایی که خاک آن کمتر خشک است و ارائه مشوق های نقدی به کشاورزان برای کاشت درخت و درختچه در مناطقی که خشک تر هستند[ ۸] یک سیستم نظارتی ۱٫۲ میلیارد دلاری ( شامل پایگاه های اطلاعاتی نقشه برداری و نظارت ) نیز قرار است اجرا شود. [ ۸] «دیوار» دارای یک کمربند با پوشش گیاهی مقاوم در برابر شن خواهد بود که در الگوهای شطرنجی برای تثبیت تپه ماسه ای طراحی شده است. یک سکوی شنی در کنار پوشش گیاهی قرار خواهد گرفت تا ماسه را نگه دارد و پوسته خاک را با ثبات کند. [ ۸] درختان همچنین باید به عنوان بادشکن در برابر طوفان های شن عمل کنند.