دیه گو رودویریگز دِ سیلوا ای ولاسکوئز ( به اسپانیایی: Diego Rodríguez de Silva y Velázquez ) ( ۶ ژوئن ۱۵۹۹ - ۶ اوت ۱۶۶۰ ) نقاش اسپانیایی محبوب دربار فیلیپ چهارم بود. او به خاطر نقاشی های پُرتره اش از دودمان سلطنتی اسپانیا، دربار واتیکان و اشراف اروپایی، به شهرت فراوانی دست یافت. در سده ۱۹ ( میلادی ) آثار وی الگوی هنرمندان واقع گرا و دریافتگر، به ویژه ادوار مانه، فرانسیسکو گویا، پابلو پیکاسو و سالوادور دالی قرار گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
دیه گو در سویل, اسپانیا به دنیا آمد. او فرزند اول خانواده بود. خانواده پدری دیه گو پرتغالی بودند و در دهه های قبل به اسپانیا نقل مکان کرده بودند. همان طور که در منطقه آندلوس مرسوم بود دیه گو معمولاً از نام خانوادگی مادری خود استفاده می کرد. وی در یک شرایط اجتماعی و مالی متوسط رشد کرد و از کودکی استعداد و تمایل به نقاشی را بروز داد. تاریخ نویسان نقل کرده اند که دیه گو مدت کوتاهی شاگرد فرانسیسکو هرا بوده و سپس به شاگردی فرانسیسکو پاچکو درآمده است. اما این موضوع کامل مستند نیست. قراردادی وجود دارد که در آن شاگردی ولاسکوئز برای پاچکو را در سال ۱۶۱۰ به مدت ۶ سال نشان می دهد. پاچکو یک نقاش رئالیسم متوسط به حساب می آمد که در برخی موارد وی را در دسته نقاشان منریست نیز قرار داشته است و روایت است که او نخستین زندگی نامهٔ ولاسکوئز را نوشت.
او در آتلیه پاچکو پایه ها و مبانی هنر کلاسیک را آموخت و با اصول تناسبات و پرسپکتیو آشنا شد. کم کم به ادبیات هم علاقه مند شد و به دوره های هنرمندان و فرهیختگان راه پیدا کرد. در ۲۳ آوریل ۱۶۱۸ با دختر استاد خود ازدواج کرد. با خلق پرتره های زیبا توجهات زیادی را به خودش جلب کرد و در شهر سویل مشهور شد. در ۱۶۲۲ به مادرید سفر کرد وی در این سفر توصیه نامه یکی از حکام مهم منطقه را به همراه داشت و حق به تصویر کشیدن پادشاه اسپانیا را نداشت. اما در مادرید دست به خلق پرتره لوئیز د گونگورا ( Luis de Góngora ) شاعر مشهور باروک اسپانیایی زد. در سال ۱۶۲۲ نقاش معروف و محبوب پادشاه در گذشت و دیه گو توسط یکی از وزرای پادشاه به نزد پادشاد احضار شد و در نهایت در ۳۰ اوت ۱۶۲۳ پادشاه اسپانیا توسط دیه گو ولاسکوئز به تصویر کشیده شد.
موقعیت ولاسکوئز در دربار به او امکان دسترسی به آن دسته از مجموعه های سلطنتی را می داد که پر از نقاشی های استاد ونیزی رنسانسی، «تیسین» بود. او بیش از هر هنرمند دیگری روی توسعه سبک وی اثر گذاشت.
... [مشاهده متن کامل]
دیه گو در سویل, اسپانیا به دنیا آمد. او فرزند اول خانواده بود. خانواده پدری دیه گو پرتغالی بودند و در دهه های قبل به اسپانیا نقل مکان کرده بودند. همان طور که در منطقه آندلوس مرسوم بود دیه گو معمولاً از نام خانوادگی مادری خود استفاده می کرد. وی در یک شرایط اجتماعی و مالی متوسط رشد کرد و از کودکی استعداد و تمایل به نقاشی را بروز داد. تاریخ نویسان نقل کرده اند که دیه گو مدت کوتاهی شاگرد فرانسیسکو هرا بوده و سپس به شاگردی فرانسیسکو پاچکو درآمده است. اما این موضوع کامل مستند نیست. قراردادی وجود دارد که در آن شاگردی ولاسکوئز برای پاچکو را در سال ۱۶۱۰ به مدت ۶ سال نشان می دهد. پاچکو یک نقاش رئالیسم متوسط به حساب می آمد که در برخی موارد وی را در دسته نقاشان منریست نیز قرار داشته است و روایت است که او نخستین زندگی نامهٔ ولاسکوئز را نوشت.
او در آتلیه پاچکو پایه ها و مبانی هنر کلاسیک را آموخت و با اصول تناسبات و پرسپکتیو آشنا شد. کم کم به ادبیات هم علاقه مند شد و به دوره های هنرمندان و فرهیختگان راه پیدا کرد. در ۲۳ آوریل ۱۶۱۸ با دختر استاد خود ازدواج کرد. با خلق پرتره های زیبا توجهات زیادی را به خودش جلب کرد و در شهر سویل مشهور شد. در ۱۶۲۲ به مادرید سفر کرد وی در این سفر توصیه نامه یکی از حکام مهم منطقه را به همراه داشت و حق به تصویر کشیدن پادشاه اسپانیا را نداشت. اما در مادرید دست به خلق پرتره لوئیز د گونگورا ( Luis de Góngora ) شاعر مشهور باروک اسپانیایی زد. در سال ۱۶۲۲ نقاش معروف و محبوب پادشاه در گذشت و دیه گو توسط یکی از وزرای پادشاه به نزد پادشاد احضار شد و در نهایت در ۳۰ اوت ۱۶۲۳ پادشاه اسپانیا توسط دیه گو ولاسکوئز به تصویر کشیده شد.
موقعیت ولاسکوئز در دربار به او امکان دسترسی به آن دسته از مجموعه های سلطنتی را می داد که پر از نقاشی های استاد ونیزی رنسانسی، «تیسین» بود. او بیش از هر هنرمند دیگری روی توسعه سبک وی اثر گذاشت.
