دیه گو ماریا دِلا کونسپسیون خوان نِپوموسِنو استانیسلائو دِلا ریورا ی باری یِنتوس آکوستا ی رودریگوئز ( به اسپانیایی: Diego María de la Concepción Juan Nepomuceno Estanislao de la Rivera y Barrientos Acosta y Rodríguez ) ( زادهٔ ۸ دسامبر ۱۸۸۶ در گوناخواتو – درگذشتهٔ ۲۴ نوامبر ۱۹۵۷ در مکزیکوسیتی ) مشهور به دیه گو ریورا ( به اسپانیایی: Diego Rivera ) ، نقاش و دیوارنگار نامی مکزیکی و یکی از هنرمندان بزرگ قرن بیستم است.
... [مشاهده متن کامل]
ریورا در ۸ دسامبر ۱۸۸۶ در گواناخواتو — شهری در شمال پایتخت مکزیک — در یک خانوادهٔ ثروتمند زاده شد. او از طرف پدری تبار اشراف اسپانیایی داشت. او برادری دوقلو به اسم کارلوس داشت که در دوسالگی درگذشت. مادرش یک برگردانده بود؛ یعنی اجداد او یهودیانی بودند که مجبور به تغییر دین به کاتولیسیزم شده بودند. در سال ۱۹۳۵ هنگامی که ریورا از خود می نوشت، گفت: «یهودیت یک عنصر غالب در زندگی من است. »
ریورا از ده سالگی شروع به نقاشی کرده و در آکادمی سن کارلوس مکزیکوسیتی آموزش هنر دید و پس از تشویق تئودورو آ. ده سا مندز فرماندار ایالت وراکروز با مهاجرت به اروپا، در مادرید و پاریس مطالعات هنری خود را گسترش داد. سپس به شهرهای اروپایی سفر کرد. در ۱۹۱۱ در پاریس سکنی گزید و با پیکاسو و کوبیست ها حشر و نشر پیدا کرد. در ۱۹۲۱ به مکزیک بازگشت؛ در کمون هنرمندان عضویت یافت و به فعالیت های انقلابی پرداخت.
وی از ۱۹۲۳ به دیوارنگاری بر ساختمان های دولتی با نقش مایههای سیاسی و تاریخی روی آورد؛ در دههٔ ۱۹۳۰ در آمریکا نیز دیوارنگاری کرد. در نگارگری ساختمان راکفلر سنتر در نیویورک که در ۱۹۳۳ انجام شد، از اسلوب فرسکو استفاده کرد.
ریورا در سال ۱۹۲۹ با فریدا کالو نقاش نامی مکزیک ازدواج کرد. آن ها به مدت ۲۰ سال رابطه ای دشوار و پرتنش با هم داشتند.
ریورا یکی از رهبران جنبش هنر مدرن در مکزیک و از شخصیت های مهم در عرصهٔ واقع گرایی اجتماعی سدهٔ بیستم به شمار می آید. او در ۱۹۵۷ در مکزیکوسیتی درگذشت.
دوران اقامت دیه گو ریورا در اروپا، با زایش و گسترش مکتب های هنری مدرن قرین بود، که کمابیش همگی در فرم به قالب ها و رنگ های ناب، و در محتوی به موتیفهای درونی تکیه داشتند؛ اما این گرایش ها نتوانست بستگی عمیق و ریشه ای ریورا به رئالیسم را سست کند. او از مکتب ها و سبک های مدرن بهترین و مؤثرترین شیوه ها و تکنیک ها را برای خلق هنری هدفمند، با پیام و بسیج کننده برگرفت.
... [مشاهده متن کامل]
ریورا در ۸ دسامبر ۱۸۸۶ در گواناخواتو — شهری در شمال پایتخت مکزیک — در یک خانوادهٔ ثروتمند زاده شد. او از طرف پدری تبار اشراف اسپانیایی داشت. او برادری دوقلو به اسم کارلوس داشت که در دوسالگی درگذشت. مادرش یک برگردانده بود؛ یعنی اجداد او یهودیانی بودند که مجبور به تغییر دین به کاتولیسیزم شده بودند. در سال ۱۹۳۵ هنگامی که ریورا از خود می نوشت، گفت: «یهودیت یک عنصر غالب در زندگی من است. »
ریورا از ده سالگی شروع به نقاشی کرده و در آکادمی سن کارلوس مکزیکوسیتی آموزش هنر دید و پس از تشویق تئودورو آ. ده سا مندز فرماندار ایالت وراکروز با مهاجرت به اروپا، در مادرید و پاریس مطالعات هنری خود را گسترش داد. سپس به شهرهای اروپایی سفر کرد. در ۱۹۱۱ در پاریس سکنی گزید و با پیکاسو و کوبیست ها حشر و نشر پیدا کرد. در ۱۹۲۱ به مکزیک بازگشت؛ در کمون هنرمندان عضویت یافت و به فعالیت های انقلابی پرداخت.
وی از ۱۹۲۳ به دیوارنگاری بر ساختمان های دولتی با نقش مایههای سیاسی و تاریخی روی آورد؛ در دههٔ ۱۹۳۰ در آمریکا نیز دیوارنگاری کرد. در نگارگری ساختمان راکفلر سنتر در نیویورک که در ۱۹۳۳ انجام شد، از اسلوب فرسکو استفاده کرد.
ریورا در سال ۱۹۲۹ با فریدا کالو نقاش نامی مکزیک ازدواج کرد. آن ها به مدت ۲۰ سال رابطه ای دشوار و پرتنش با هم داشتند.
ریورا یکی از رهبران جنبش هنر مدرن در مکزیک و از شخصیت های مهم در عرصهٔ واقع گرایی اجتماعی سدهٔ بیستم به شمار می آید. او در ۱۹۵۷ در مکزیکوسیتی درگذشت.
دوران اقامت دیه گو ریورا در اروپا، با زایش و گسترش مکتب های هنری مدرن قرین بود، که کمابیش همگی در فرم به قالب ها و رنگ های ناب، و در محتوی به موتیفهای درونی تکیه داشتند؛ اما این گرایش ها نتوانست بستگی عمیق و ریشه ای ریورا به رئالیسم را سست کند. او از مکتب ها و سبک های مدرن بهترین و مؤثرترین شیوه ها و تکنیک ها را برای خلق هنری هدفمند، با پیام و بسیج کننده برگرفت.
