دینَگ ( پارسی میانه: Dēnag ) یک بانبشن، ملکه ساسانی در سده سوم میلادی و همسر اردشیر بابکان بود.
دینگ یکی از دختران بابک، شاه پارس بود؛ برادرانش شاپور، اردشیر و بلاش نام داشتند. او برای اجرای آیین زرتشتی ، همسر اردشیر شد. بنابراین او عنوان بانبشنان بانبشن ( «ملکه ملکه ها» ) را دریافت کرد و گمان می شود که او در سنگ نگاره تاج گذاری اردشیر در نقش رجب در سمت راست تصویر حضور داشته باشد. او احتمالاً مادر شاپور یکم، پسر اردشیر، بود و پس از مرگ اردشیر در سال ۲۴۲ عنوان بانبشنان بانبشن را از دست داد.
... [مشاهده متن کامل]
مُهری از دینگ بر جای مانده است که تصویر نیم تنه او با اسم و لقبش بانبشنان بانیش ( ملکه ملکه ها ) به حروف پهلوی در آن کنده شده است. این بانو با چهره ای زیبا و مصصم، تاجی بر سر دارد که برفراز آن گیسوانش به شکل گویی با نوار کوچکی بسته شده است. گوشواره ای که دارای سه مروارید است در گوش و گلوبند مرواریدی در گردنش دیده می شود و گیسوان مجعدش به چندین رشته بافته و فروافتاده است. تاج مدور او دارای لبه ای است که با جواهرات مزین شده است.
پژوهشگران در مورد مالکیت این مهر اختلاف نظر دارند. بیشتر محققان آن را متعلق به دینگ بابکان می دانند. علیرضا شاپور شهبازی، ارنست هرتسفلد و فیلیس اکرمناز جمله کسانی هستند که این مهر را از آن دینگ همسر یزدگرد دوم و مادر هرمز و پیروز می دادند.
دینگ یکی از دختران بابک، شاه پارس بود؛ برادرانش شاپور، اردشیر و بلاش نام داشتند. او برای اجرای آیین زرتشتی ، همسر اردشیر شد. بنابراین او عنوان بانبشنان بانبشن ( «ملکه ملکه ها» ) را دریافت کرد و گمان می شود که او در سنگ نگاره تاج گذاری اردشیر در نقش رجب در سمت راست تصویر حضور داشته باشد. او احتمالاً مادر شاپور یکم، پسر اردشیر، بود و پس از مرگ اردشیر در سال ۲۴۲ عنوان بانبشنان بانبشن را از دست داد.
... [مشاهده متن کامل]
مُهری از دینگ بر جای مانده است که تصویر نیم تنه او با اسم و لقبش بانبشنان بانیش ( ملکه ملکه ها ) به حروف پهلوی در آن کنده شده است. این بانو با چهره ای زیبا و مصصم، تاجی بر سر دارد که برفراز آن گیسوانش به شکل گویی با نوار کوچکی بسته شده است. گوشواره ای که دارای سه مروارید است در گوش و گلوبند مرواریدی در گردنش دیده می شود و گیسوان مجعدش به چندین رشته بافته و فروافتاده است. تاج مدور او دارای لبه ای است که با جواهرات مزین شده است.
پژوهشگران در مورد مالکیت این مهر اختلاف نظر دارند. بیشتر محققان آن را متعلق به دینگ بابکان می دانند. علیرضا شاپور شهبازی، ارنست هرتسفلد و فیلیس اکرمناز جمله کسانی هستند که این مهر را از آن دینگ همسر یزدگرد دوم و مادر هرمز و پیروز می دادند.
