دینامیت

دینامیت ( انگلیسی: Dynamite ) یک ماده انفجاری است که از جذب نیتروگلیسیرین، در یک ماده خنثی مانند دیاتومایت تولید می شود. این کشف توسط آلفرد نوبل ثبت شد.
آلفرد نوبل دریافت که اگر نیتروگلیسیرین جذب یک ماده خنثی مانند دیاتومایت گردد، در هنگام جابه جایی به مراتب امن تر خواهد بود و آن مخلوط را در سال ۱۸۶۷ به نام دینامیت ثبت کرد. او برای این کار از ترکیب سه واحد نیتروگلیسیرین و یک واحد دیاتومایت ( که متشکل از ۸۶٪ سیلیس، ۵٪ سدیم، ۳٪ منیزیم و ۲٪ آهن است ) به علاوه مقدار کمی کربنات سدیم استفاده کرد و آن را برای اولین بار در یک مراسم شکار در ردهیل، در سوری انگلستان به نمایش درآورد که مورد استقبال قرار گرفت. و همین طور خاصیت انفجاری بسیار بالایی دارد.
امروزه بر روی دینامیت ها واژه «شدیداً منفجره» درج می شود. مفهوم این عبارت این است که این ماده قدرت تخریب بالایی دارد ولی از دستهٔ مواد منفجرهٔ آتش زا نیست. دینامیت اولین مادهٔ منفجرهٔ قابل کنترلی به حساب می رود که از باروت قدرت بیشتری دارد. این ماده ابتدا با نام «گرد منفجرهٔ نوبل» فروخته می شد ولی بعد از معرفی شدنش؛ شهرت بسیاری یافت و به عنوان جایگزین مطمئنی برای باروت و نیتروگلیسیرین مطرح شد. نوبل به دقت بر ساخت و ساز دینامیت نظارت می کرد و سریعاً باعث تعطیلی تولیدکنندگان غیرمجاز آن می شد. هر چند بعضی تاجران آمریکایی با ایجاد تغییرات اندکی در ترکیب اصلی، او را دور زدند، با این حال دینامیت ثروت قابل توجهی نصیب نوبل کرد. امروزه دینامیت به شکل و طرح های نوع به نوعی ساخته می شود.

دینامیت (dynamite)
مادۀ منفجره ای متشکل از مخلوط نیتروگلیسیرین و خاک دیاتومه، این خاک مادۀ جاذبی شبیه گِل سفید است. اولین بار آلفرد نوبل آن را ابداع کرد.