دین یونان باستان

دین یونان باستان به مجموعهٔ باورها، آیین ها و اساطیر یونان باستان گفته می شود. مهم ترین مؤلفه های این دین یا آیین باور به دوازده ایزد المپ نشین ( زئوس، هرا، پوزئیدون، آتنا، دمتر، آرس، آفرودیته، آپولون، آرتمیس، هرمس، هفائستوس و، هستیا یا دیونیسوس ) ، عقاید فیلسوفانه ای چون رواقی گری و به طور محدودتر فلسفه افلاطونی می باشد. یونانیان قائل به چندخدایی بودند. خدایان مادینه و نرینهٔ فراوانی که دارای سلسله مراتبی بودند و پادشاه این خدایان زئوس بود. برخی از این خدایان رب النوع مظاهر طبیعی بودند. برخی از ایشان شهری مخصوص به خود داشتند. خدایان یونانی از رذیلت هایی که انسان ها بدان دچارند مبری نبودند. یونانیان به زندگی پس از مرگ و دنیای مردگان باور داشتند.
آداب مذهبی یونانی از خود یونان تا آسیای صغیر، ایونیه، مگنا گراسیا و دیگری کلنی های یونانی نشین رواج داشت. این آیین ها در آینده بر باورهای اولیهٔ مردمان ایتالیا چون اتروسک ها و دین رومی هم اثر گذاشت.
با اینکه بر باورهای اولیه تر یونانیان بسیار کم می دانیم، ولی اینگونه به نظر می رسد که باورهای یونانیان در واقع حاصل تطور و تکامل دین نیاهندواروپایی باشد.