دین یشت

دین یشت شانزدهمین بخش یشت ها در کتاب اوستا است که دارای هفت کرده و بیست بند است و در به نام دین سروده شده است. واژه دین که در زبان عربی هم به همین مفهوم به کار می رود، در زبان اوستایی دو مفهوم دارد؛ یکی دین که به صورت دئنا عنوان می شده و دیگری به مفهوم وجدان. هرچند که نام این یشت در وصف دین است اما از دین نامی برده نشده و بیشتر این یشت به ستایش ایزدبانوی دانش و معرفت چیستا می پردازد.

دین یَشْت
(یا: چیستا) شانزدهمین یشت از یشت های متأخر اوستا، مختص چیستا، ایزدبانوی راه و سفر، و به قول گروه دیگری از ایران شناسان ایزدبانوی نگاهبان دانش. چیستا در دین یشت که دارای هفت کرده (بخش) و ۲۰ بند است با صفاتی مانند «کسی که به گذرگاه نیک راهبر است» توصیف شده و از او موهبت هایی مانند «گذر از راه های خوب (برای رسیدن به مقصد)» (بند سه) و «نیرومندی پا، شنوایی گوش و قدرت بازو» (بند هفت) درخواست شده است که چیستا را با راه و سفر مرتبط می کند. واژۀ چیستا را گروهی از ایران شناسان «در خور توجه» و گروهی دیگر «دانش و فرزانگی» دانسته اند. دین نام ایزدبانوی دیگری است که انتظار می رفت این یشت به ستایش او اختصاص داشته باشد. دین هدایت به راه راست را در جهان دیگر بر عهده دارد. به سبب ارتباط نزدیک میان دو ایزدبانوی دین و چیستا که هدایت به راه راست را در این جهان و جهان دیگر برعهده دارند، گروهی از ایران شناسان چیستا را در اصل صفت دین می دانند. پورداود این یشت را به فارسی ترجمه کرده است (تهران، ۱۳۴۷).