دین کنعانی ( انگلیسی: Canaanite religion ) گروهی از ادیان باستانی سامی در ارتباط با کنعانیان ساکن در شام ( سرزمین ) حداقل از اوایل عصر برنز تا قرن های اول پس از میلاد بودند. مذهب کنعانی چندخداپرستی و در برخی موارد تک پرستی بود.
... [مشاهده متن کامل]
بررسی های باستان شناسی در محوطه تل صافی بقایای الاغ ها و همچنین تعدادی گوسفند و بز در لایه های اولیه عصر مفرغ، مربوط به ۴۹۰۰ سال پیش، یافت شده است که از مصر برای قربانی کردن وارد شده اند. یکی از حیوانات قربانی، یک الاغ کامل، در زیر شالوده های یک ساختمان پیدا شد، که منجر به گمانه زنی ها شد که این یک «سپرده» است که در جلوی ساختمان یک خانه مسکونی قرار گرفته است.
بازسازی تصویر روشنی از اعمال مذهبی کنعانیان عملاً غیرممکن است. اگرچه قربانی کردن کودکان برای مردم اطراف شناخته شده بود، اما در متون باستان فنیقی یا کلاسیک هیچ اشاره ای به آن وجود ندارد. بازنمایی کتاب مقدس از دین کنعانی همیشه منفی است.
مراسم مذهبی کنعانیان به وظیفه فرزندان برای مراقبت از والدین خود اهمیت زیادی قائل بودند و پسران مسئول دفن آنها و ترتیب نگهداری از مقبره آنها بودند.
خدایان کنعانی مانند بعل با پیکرهایی که در زیارتگاه ها، اغلب بر بالای تپه ها، یا «مکان های مرتفع» احاطه شده با بیشه های درختان، مانند آنچه در کتاب مقدس عبری محکوم شده است، درهوشع ( آیه 13a ) نشان داده می شدند که احتمالاً ستون اشره و سنگ ها یا ستون های ایستاده.
... [مشاهده متن کامل]
بررسی های باستان شناسی در محوطه تل صافی بقایای الاغ ها و همچنین تعدادی گوسفند و بز در لایه های اولیه عصر مفرغ، مربوط به ۴۹۰۰ سال پیش، یافت شده است که از مصر برای قربانی کردن وارد شده اند. یکی از حیوانات قربانی، یک الاغ کامل، در زیر شالوده های یک ساختمان پیدا شد، که منجر به گمانه زنی ها شد که این یک «سپرده» است که در جلوی ساختمان یک خانه مسکونی قرار گرفته است.
بازسازی تصویر روشنی از اعمال مذهبی کنعانیان عملاً غیرممکن است. اگرچه قربانی کردن کودکان برای مردم اطراف شناخته شده بود، اما در متون باستان فنیقی یا کلاسیک هیچ اشاره ای به آن وجود ندارد. بازنمایی کتاب مقدس از دین کنعانی همیشه منفی است.
مراسم مذهبی کنعانیان به وظیفه فرزندان برای مراقبت از والدین خود اهمیت زیادی قائل بودند و پسران مسئول دفن آنها و ترتیب نگهداری از مقبره آنها بودند.
خدایان کنعانی مانند بعل با پیکرهایی که در زیارتگاه ها، اغلب بر بالای تپه ها، یا «مکان های مرتفع» احاطه شده با بیشه های درختان، مانند آنچه در کتاب مقدس عبری محکوم شده است، درهوشع ( آیه 13a ) نشان داده می شدند که احتمالاً ستون اشره و سنگ ها یا ستون های ایستاده.
