دین پژوه

/dinpaZuh/

لغت نامه دهخدا

دین پژوه. [ پ َ ] ( نف مرکب ) جوینده دین. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) :
همه پیش او دین پژوه آمدند
وز آن پیر جادو ستوه آمدند.
فردوسی.
بدو گفت بهرام کای دین پژوه
تو زین بی گناهی و دیگر گروه.
فردوسی.
آن حکیم پاک اصل و رادمرد معتبر
آن کریم دین پژوه حق نیوش حقگذار.
سنایی.
|| ( اِ مرکب ) نام روز پانزدهم است از هر ماه ملکی. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( از آنندراج ). || فرشته دین. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) پژوهنده دین جوینده دین . ۲ - ( اسم ) روز پانزدهم از هر ماه ملکی .

فرهنگ معین

(پَ ) ۱ - (ص فا. ) پژوهندة دین ، جویندة دین . ۲ - (اِمر. ) روز پانزدهم از هر ماه ملکی .

فرهنگ عمید

پژوهندۀ دین، جویندۀ دین، دین دار.

پیشنهاد کاربران

بپرس