دین پاک

لغت نامه دهخدا

دین پاک. [ ن ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) منظور دین توحید است در برابر ادیان شرک و بت پرستی : و او نیز بر دین پاک از دنیا رفت. ( قصص الانبیاء ص 29 ). و شیث نیز مدتی بر دین پاک زندگانی کرد وبرادران را به اسلام دعوت کردی. ( قصص الانبیاء ص 29 ).

فرهنگ فارسی

منظور دین توحید است در برابر ادیان شرک و بت پرستی .

پیشنهاد کاربران

دین پاک ؛ دین درست و راست : و بت پرستی آغاز کردند مگر آنانکه از قوم موسی بنی اسرائیل بودند که بر دین پاک بودند. ( قصص الانبیاء ) .
دین پاک ؛ دین درست و راست : و بت پرستی آغاز کردند مگر آنانکه از قوم موسی بنی اسرائیل بودند که بر دین پاک بودند. ( قصص الانبیاء ) .
|| سبحان. قدّوس. سبﱡوح. اقدس. مقدس ( در صفت خدای متعال ) :
بجائی که تنگ اندر آید سخن
پناهت بجز پاک یزدان مکن.
فردوسی.

بپرس