دین و سیاست

پیشنهاد کاربران

فردوسی در این باره گوید:
چـو بـا تـخت، مـنبـر بـرابــر شود، همه نــــام، بـوبکر و عـمَر شـود
تــبــه گـــردد آن رنــج هــای دراز شـود نــاســزا شـاه گـردن فـراز
چـو روز انـدر آیـــد بـــه روز دراز، نـشیــب دراز اسـت پــیش فـراز
...
[مشاهده متن کامل]

از ایـــرانی و تــرک و از تــازیــان نژادی پـــدیـــد آیـد انــدر میان
نــه ایــران؛ نـه ترک و نـه تازی بود سخن ها بـه کــردار، بــازی بـــود
بـرنـجـد یـکـی؛ دیــگـری بـرخـورد بـه داد و بـه بـخشش کسی ننگرد
ز پـیـمـان بــگــردنــد و از راسـتــی گرامـی شـود کـژی و کـاستی
کشــاورز و جــنـگی شـود بـی هـنـر نـژاد و گـهـر کـم تـر آید به بـر
ربــایـد هــمـی این از آن آن از این ز نفـریــن نـدانـنــد بــاز آفرین
نــهــان بـــدتــر از آشـکـارا شـــود دل شـاه شان سنـگ خـارا شــود
بــد انـدیـش گـردد پـسر بــر پـــدر پدر همـچنین بـر پـسر چــاره گـر
شــود بــنــده ی بــی هـنـر شـهریــار نــژاد و بـزرگــی نیـایـد بـه کـار
بـــه گــیتـی کـسی را نـمـانــد وفــا روان و زبـان هـا شـود پــر جــفـا
چـنـان فـاش گـردد غم و رنج و شور که شادی بـه هـنگام بهـرام گـور
نــیـایــد بـــهــار از زمــستـان پـدیـد نـــیارنـــد هــنگــام رامـش نـبـیـد
نه جشن و نه رامش نه کوشش نه کام هـمـه تـنبل و چــــــاره و ســاز دام
پــدر بـــا پــسـر کـیـن سـیــم آورد خورش کشک و پوشش گلیم آورد
زیـــان کـسـان از پی سـود خـویـش، بــجــویــنـد و دیـن اندر آرند پیش
بـــریــزنــد خــون از پــی خـواسـتـه شــود روزگــار مـهــان کــاســتــه
چــــو بـسـیار از ایـن داسـتان بگذرد، کـسـی سـوی آزادگی نــنــگـــرد