دین آلفانج ( Dean Alfange ) ( زاده ۲ دسامبر ۱۸۹۷ – درگذشت ۲۴ اکتبر ۱۹۸۹ ) ، سیاستمداری آمریکایی بود که نامزدی ها و انتصاب های بسیاری در احزاب مختلف از جمله؛ حزب دموکرات، حزب جمهوری خواه، حزب کارگر آمریکا و حزب لیبرال نیویورک که او یکی از اعضای مؤسس آن بود، داشت. آلفانج در امپراتوری عثمانی از پدر و مادری که بومی یونان بودند، به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را در سازمان های یونانی - آمریکایی و همچنین گروه های فعال صهیونیستی، فعالیت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
او یک مفسر برجستهٔ حقوقی لیبرال بود که از مفهوم کنشگری قضایی و قانون اساسی پویا، حمایت می کرد. او برای تعدادی از مناصب، از جمله فرمانداری نیویورک که نامزدی او باعث تقسیم آرای لیبرال شد و به توماس ئی. دیویی اجازه داد تا فرمانداری را تصاحب کند، تلاش کرد. او همچنین نامزد مجلس نمایندگان ایالات متحده شد، اما باز هم شکست خورد. او به دلیل بیانیهٔ کوتاهی که با عنوان «عقیده آمریکایی» یا ساده تر «عقیدهٔ من» نوشت، به خوبی به یاد آورده می شود. عقیده از ایده های خوداتکایی و آزادی حمایت می کند.
آلفانج در کنستانتین آلفلنجی در قسطنطنیه در امپراتوری عثمانی از پدر و مادری که هر دو یونانی بودند به دنیا آمد. والدینش در ۱۹۰۲، به نیویورک نقل مکان کردند، جاییکه او را در یوتیکا، نیویورک بزرگ کردند. او در ۱۹۱۸ از آکادمی آزاد یوتیکا، فارغ التحصیل شد و در طول جنگ جهانی اول به ارتش ایالات متحده پیوست.
پس از جنگ، به کالج همیلتون رفت و در ۱۹۲۲ با درجه ممتاز در رشته فلسفه، فارغ التحصیل شد، او در آنجا عضو انجمن فی بتا کاپا بود. آلفانج در کالج، فعال باقی ماند و زمانی که جایزه یادبود تئودور روزولت را برای کتابش، ستره دادگاه عالی و اراده ملی دریافت کرد، این جایزه را به کالج همیلتون اهدا کرد و جایزه مستمر دین آلفانج آسای را ایجاد کرد که هر سال به دو دانشجو که مقالاتی در مورد حکومت قانون اساسی آمریکا می نویسند، داده می شود. او از دانشکده حقوق دانشگاه کلمبیا، دکترای حقوق گرفت و در منهتن وکیل شد.
او با تالیا پری ازدواج کرد و از او صاحب یک فرزند به نام دین آلفانج جونیور شد که بعدها استاد علوم سیاسی در دانشگاه ماساچوست شد. آلفانج در ۲۴ اکتبر ۱۹۸۹ بر اثر سرطان، در منهتن درگذشت.
آلفانج مدرک خود را از دانشکده حقوق دانشگاه کلمبیا دریافت کرد و در ۱۹۲۵ در انجمن وکلای آمریکا پذیرفته شد. او از ستره دادگاه عالی ایالات متحده به دلیل رفتارش با برنامه های نیو دیل انتقاد کرد و از آن ها خواست که نگرش مترقی تری نسبت به این سیاست ها اتخاذ کنند. وی مدعی شد که این برنامه ها نباید صرفاً بر اساس قانونی بودن آن ها ارزیابی شود، بلکه باید بر اساس تأثیرات احتمالی اخلاقی و اقتصادی آن ها و همچنین تصور عمومی در آن زمان، ارزیابی شود. او از ایده ترومن مبنی بر قانون اساسی پویا، حمایت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
او یک مفسر برجستهٔ حقوقی لیبرال بود که از مفهوم کنشگری قضایی و قانون اساسی پویا، حمایت می کرد. او برای تعدادی از مناصب، از جمله فرمانداری نیویورک که نامزدی او باعث تقسیم آرای لیبرال شد و به توماس ئی. دیویی اجازه داد تا فرمانداری را تصاحب کند، تلاش کرد. او همچنین نامزد مجلس نمایندگان ایالات متحده شد، اما باز هم شکست خورد. او به دلیل بیانیهٔ کوتاهی که با عنوان «عقیده آمریکایی» یا ساده تر «عقیدهٔ من» نوشت، به خوبی به یاد آورده می شود. عقیده از ایده های خوداتکایی و آزادی حمایت می کند.
آلفانج در کنستانتین آلفلنجی در قسطنطنیه در امپراتوری عثمانی از پدر و مادری که هر دو یونانی بودند به دنیا آمد. والدینش در ۱۹۰۲، به نیویورک نقل مکان کردند، جاییکه او را در یوتیکا، نیویورک بزرگ کردند. او در ۱۹۱۸ از آکادمی آزاد یوتیکا، فارغ التحصیل شد و در طول جنگ جهانی اول به ارتش ایالات متحده پیوست.
پس از جنگ، به کالج همیلتون رفت و در ۱۹۲۲ با درجه ممتاز در رشته فلسفه، فارغ التحصیل شد، او در آنجا عضو انجمن فی بتا کاپا بود. آلفانج در کالج، فعال باقی ماند و زمانی که جایزه یادبود تئودور روزولت را برای کتابش، ستره دادگاه عالی و اراده ملی دریافت کرد، این جایزه را به کالج همیلتون اهدا کرد و جایزه مستمر دین آلفانج آسای را ایجاد کرد که هر سال به دو دانشجو که مقالاتی در مورد حکومت قانون اساسی آمریکا می نویسند، داده می شود. او از دانشکده حقوق دانشگاه کلمبیا، دکترای حقوق گرفت و در منهتن وکیل شد.
او با تالیا پری ازدواج کرد و از او صاحب یک فرزند به نام دین آلفانج جونیور شد که بعدها استاد علوم سیاسی در دانشگاه ماساچوست شد. آلفانج در ۲۴ اکتبر ۱۹۸۹ بر اثر سرطان، در منهتن درگذشت.
آلفانج مدرک خود را از دانشکده حقوق دانشگاه کلمبیا دریافت کرد و در ۱۹۲۵ در انجمن وکلای آمریکا پذیرفته شد. او از ستره دادگاه عالی ایالات متحده به دلیل رفتارش با برنامه های نیو دیل انتقاد کرد و از آن ها خواست که نگرش مترقی تری نسبت به این سیاست ها اتخاذ کنند. وی مدعی شد که این برنامه ها نباید صرفاً بر اساس قانونی بودن آن ها ارزیابی شود، بلکه باید بر اساس تأثیرات احتمالی اخلاقی و اقتصادی آن ها و همچنین تصور عمومی در آن زمان، ارزیابی شود. او از ایده ترومن مبنی بر قانون اساسی پویا، حمایت کرد.
