دین اقلی و دین اکثری

[ویکی فقه] دین اقلی و دین اکثری موضوعی است برخاسته از مسئله کمال و جامعیت دین .
حداکثری بودن دین بدین معنا است که برای سعادت دنیوی و اخروی انسان، هیچ ناگفته ای ندارد و در موضوع هدایت او هر چیز را که بایسته است، باز گفته است و ساز و کار و راه و چاه آن را نمایانیده است. خداوند، دین ناقص فرو نفرستاده است و از مردم برای تکامل آن مدد نخواسته است
جامعیت دین در قرآن
قرآن کریم ، روشن کننده (تبیان) هر چیز است و تفصیل هر چیز در آن آمده است. و هیچ چیز را فرو نگذاشته است ؛ اما مراد این نیست که قرآن همانند دائره المعارف ، از هر موضوعی سخن گفته و به جزئیات علومی چون فیزیک و ریاضی نیز پرداخته است. از آن رو که قرآن،کتاب تربیت و انسان سازی است و تکامل انسان و جامعه انسانی را هدف گرفته است، مراد از تفصیل و تبیین هر چیز، بیان معارفی است که برای پیمودن این راه بایسته است. قرآن کریم، آدمی را به کسب علم و معرفت فرا خوانده و گاه نیز به تناسب، از مباحث توحیدی و اجتماعی و تربیتی و... پرده برداشته است؛ اما چنین نیست که موضوعات و مسائل علوم را یک به یک فرو شکافته باشد کمال دین، حداکثری است؛ چنان که جامعیت آن حداکثری است. این نیز که دین از هر چیزی سخن نگفته است، به معنای آن نیست که حداقلی است.