دیمکار. [ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) زمین دیم را گویند که زراعت آن به آب باران بعمل آید. ( یادداشت لغتنامه ). دمه جار. ( در تداول مردم قزوین ). || ( نف مرکب ) زراعت کننده. ( یادداشت لغتنامه ). کشاورز کشت دیمی یعنی کشتی که از باران آب خورد.
فرهنگ فارسی
زمین دیم را گویند که زراعت آن ب آب باران بعمل آید .
