دیماوند

لغت نامه دهخدا

دیماوند. [ وَ ]( اِخ ) نام کوه دماوند است. ( برهان ) ( جهانگیری ). نام کوه مشهور به دماوند است. در وجه تسمیه این نام گفته اند اصل در این لغت دیمه آوند است زیرا دیمه نام قصبه آنجا می باشد. آوند ظرف است و کوه به اسم دیمه دیماوند شد. ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ) :
درم بسته پس دربند رفته ست
مگر امشب به دیماوند رفته ست.
( ویس و رامین ).
رجوع به دماوند شود.

پیشنهاد کاربران