دیسقوریدوس. ( اِخ ) پدانیوس. دیوسکوریدس. طبیب یونانی که در قرن اول میلادی بوده و تألیفات چنددر ادویه نباتی دارد. ( از ناظم الاطباء ). در مآخذ اسلامی دیسقوریدوس یا دیاسقوریدوس یا ذیاسقوریذوس طبیب و گیاهشناس و داروشناس معروف یونانی است و ابن الندیم وی را از مفسرین کتب بقراط میداند و در قرن اول بعد از میلاد در دوره کلاودیوس و نرون متولد در عین زرنی - ( کیلیکیا ) شد وی مؤلف دائرة المعارف گونه ای است در ادویه مفرده که جالینوس آن را کاملترین کتاب در این رشته دانسته است این کتاب اساس داروشناسی علمای اسلامی بوده است و در مآخذ اسلاسی بنامهای ، هیولی علاج الطب ، کتاب الادویة المفردة و کتاب الحشائش و النباتات خوانده شده است. اصطفن بن باسیل آن را به عربی ترجمه کرده و این ترجمه را حنین بن اسحاق تصحیح نموده است. ( دائرة المعارف فارسی ). ابن الندیم در الفهرست نویسد:و او ملقب به سائح فی البلاد است و یحیی النحوی در کتاب تاریخ خود او را مدح کند و گوید صاحب نفس زکیه ومقتبس علوم ادویه مفرد از دشتها و جزائر و بحار و مصور آنهاست و منافع آن ادویه را برشمرده است و از اوست کتاب الحشائش در پنج مقاله و به آن دو مقاله در دواب و سموم اضافه کرده است و بعضی گویند این دو مقاله ازو نیست و آن را حنین به عربی نقل کرده است - انتهی. و ابن جلجل گوید کتاب او را در نیمه قرن نهم میلادی بعهد متوکل علی اﷲ عباسی ترجمه کرده اند. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). رجوع به تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی صفا ص 115 و الجماهر بیرونی و هرمزدنامه پورداودص 928 و مفردات ابن البیطار و تاریخ الحکماء القفطی ص 7 و 64 و کشف الظنون و گیاهشناسی گل گلاب ص 193 شود.
