دیستورشن ( به انگلیسی: Distortion ) که با نام های اوردرایو ( به انگلیسی: Overdrive ) و فاز نیز شهرت دارد، وسیله ای است برای ایجاد افکت صوتی برای گیتار الکتریک و گیتار باس الکتریک و دیگر سازهایی که به آمپلی فایر متصل می شوند همانند کیبورد یا سینث سایزر و حتی گاهی برای استفاده در اجراهایی با ساز دهنی یا خوانندگی هم استفاده شده است. یک افکت صدای دیستورشن در واقع وسیله ای الکترونیکی است که سیگنال های ورودی از سازها را تکه تکه یا فشرده می سازد، این افکت با تقویت سیگنال ها و افزودن هارمونی های جدید و صداهای فرعی، از سیگنال های ورودی صداهای قوی تری را تولید می کند. اغلب گونه های دیستورشن به نت های اصلی ایجاد شده از یک ساز، حجمی درشت تر می دهند. دیستورشن ها در سبک های زیاد از موسیقی بکار می روند، از اوردرایوهای لطیفی که در بلوز سنتی بکار می رفت تا دیستورشن هایی خشن تری که در سبک های هاردکور پانک، گرانج و هوی متال بکار می رود.
دیستورشن را به گونه های مختلفی می توان ساخت، مانند استفاده از پری - اَمپ، پاور آمپلی فایر، پدال افکت، بلندگوها یا آمپلی فایرهای دیجتال امروزی یا مولتی افکت ها یا حتی نرم افزارهای دیجیتالی. بعضی از نوازندگان حرفه ای با ترکیبی از مواردی که نام برده شد، برای خود دیستورشن ویژه ای را می سازند.
در اوایل دورانی که گیتارها را به آمپلی فایر متصل می کردند، آمپلی فایرها بسیار ساده و ابتدایی بودند، دیستورشن اصولاً جزوه ذات صدای آنان بود. اغلب آمپلی فایرهای آن زمان چند منظوره بودند و طوری طراحی شده بودند که چندین ساز به آن ها متصل می شد و چندین خروجی را به همراه داشتند. پیک آپهای گیتارها نیز ضعیف و بی کیفیت بودند. گیتارها معمولاً بدنه چوبی تو خالی داشتند، که با سیگنال های مرتعش شده از آمپلی فایرها به راحتی مرتعش می شدند ( قانون رزونانس ) و از این رو در هنگام اجرا اغلب صداهای ناخواسته ای تولید می شد. اگرچه که گیتارهای الکتریک توسط هنرمندانی چون لس پال و چارلی کریستین محبوب شده بودند اما موفقیت واقعه ای پس از دههٔ ۵۰ میلادی بود. در این دوره بود که گیتار الکتریک هایی با بدنه توپر عرضه شدند که دیگر با سیگنال های مرتعش شده از آمپلی فایرها مرتعش نمی شدند و همچنین قابلیت اجرا با صداهای بلندتری را نسبت به مدل های پیشین خود داشتند.
ایده استفاده از دیستورشن در آمپلی فایرها توسط سازندگان اولین آمپلی فایرها مطرح نشده بود و اغلب دیستورشن های آن زمان کاملاً تصادفی و ناشی از صدمات وارده به آمپلی فایر بودند با این حال بعضی از نوازندگان و تهیه کنندگان آن را دوست داشتند و از آن در ضبط آثارشان استفاده می کردند. در هنگام ضبط ترانه «راکت ۸۸»، یکی از اولین ترانه های سبک راک ان رول، ایک ترنر و ویل کیزارت از آمپلی فایر آسیب دیده ای استفاده کردند که صدای دیستورشن داری را تولید می کرد. ویلی جانسون، نوازنده هاولین ولفز نیز مشهور است که به طور هدفمندی از دیستورشن در آثارش استفاده می کرده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدیستورشن را به گونه های مختلفی می توان ساخت، مانند استفاده از پری - اَمپ، پاور آمپلی فایر، پدال افکت، بلندگوها یا آمپلی فایرهای دیجتال امروزی یا مولتی افکت ها یا حتی نرم افزارهای دیجیتالی. بعضی از نوازندگان حرفه ای با ترکیبی از مواردی که نام برده شد، برای خود دیستورشن ویژه ای را می سازند.
در اوایل دورانی که گیتارها را به آمپلی فایر متصل می کردند، آمپلی فایرها بسیار ساده و ابتدایی بودند، دیستورشن اصولاً جزوه ذات صدای آنان بود. اغلب آمپلی فایرهای آن زمان چند منظوره بودند و طوری طراحی شده بودند که چندین ساز به آن ها متصل می شد و چندین خروجی را به همراه داشتند. پیک آپهای گیتارها نیز ضعیف و بی کیفیت بودند. گیتارها معمولاً بدنه چوبی تو خالی داشتند، که با سیگنال های مرتعش شده از آمپلی فایرها به راحتی مرتعش می شدند ( قانون رزونانس ) و از این رو در هنگام اجرا اغلب صداهای ناخواسته ای تولید می شد. اگرچه که گیتارهای الکتریک توسط هنرمندانی چون لس پال و چارلی کریستین محبوب شده بودند اما موفقیت واقعه ای پس از دههٔ ۵۰ میلادی بود. در این دوره بود که گیتار الکتریک هایی با بدنه توپر عرضه شدند که دیگر با سیگنال های مرتعش شده از آمپلی فایرها مرتعش نمی شدند و همچنین قابلیت اجرا با صداهای بلندتری را نسبت به مدل های پیشین خود داشتند.
ایده استفاده از دیستورشن در آمپلی فایرها توسط سازندگان اولین آمپلی فایرها مطرح نشده بود و اغلب دیستورشن های آن زمان کاملاً تصادفی و ناشی از صدمات وارده به آمپلی فایر بودند با این حال بعضی از نوازندگان و تهیه کنندگان آن را دوست داشتند و از آن در ضبط آثارشان استفاده می کردند. در هنگام ضبط ترانه «راکت ۸۸»، یکی از اولین ترانه های سبک راک ان رول، ایک ترنر و ویل کیزارت از آمپلی فایر آسیب دیده ای استفاده کردند که صدای دیستورشن داری را تولید می کرد. ویلی جانسون، نوازنده هاولین ولفز نیز مشهور است که به طور هدفمندی از دیستورشن در آثارش استفاده می کرده است.
wiki: دیستورشن