دیزباد سفلی

دیزباد سفلی روستایی در دهستان پیوه ژن بخش احمدآباد شهرستان مشهد استان خراسان رضوی ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۳٬۲۵۴ نفر ( ۱٬۰۰۶خانوار ) بوده است. [ ۱]
دشت دیزباد دارای یکی از حاصلخیزترین و پرآب ترین دشت های بینالود می باشد و دارای بیشترین زمین جهت انجام فعالیت کشاورزی و زمین های مسطح است. دارای بیشترین چاه عمیق در منطقه نیشابور است. به علت وجود کوه های بینالود و شیب مناسب نفوذ آب های زیر زمینی باعث حاصلخیزی و فراوانی آب این دشت شده است. رودخانه فصلی هم از بینالود به دشت دیزباد می ریزد. قنات های دیزباد هم به علت ریزش در مسیر مسدود شده و فاقد روانی اب می باشند۰ در سال ۱۳۸۹ یک بار با هزینه دولت جهت احیای دوباره این قنات ها اقدامی صورت گرفت ولی مسمر ثمر نبود. این قنوات نیز از خود بینالود سرچشمه می گیرند.
دشت نیشابور جزئی از حوضه آبریز کالشور نیشابور است و در دامنه جنوبی ارتفاعات بینالود و در شمال شرق کویر مرکزی واقع شده است. از شمال به خط الراس ارتفاعات بینالود، از شرق به بلندیهای لیلا جوق و یال پلنگ، از جنوب به تپه ماهورهای نیزه بند، از غرب به حوضه آبریز دشت سبزوار محدود است. وسعت کل حوضه ۷۳۰۰کیلومتر مربع است که ۴۱۰۰کیلومتر مربع آن را دشت و بقیه را ارتفاعات تشکیل می دهد. رودخانه های مهم منطقه تحت مطالعه، اغلب از ارتفاعات شمالی دشت سرچشمه می گیرد و سیلاب خود را به کالشور می ریزد. این رودخانه ها عبارتند از:
کالشور ( بزرگترین ) - دیزباد ( مناسب برای مصارف شرب و کشاورزی ) - دررود - خرو - بوژان ( طغیان رودخانه در مرداد ماه سال ۱۳۶۶ و خسارات مالی و جانی ) فاروب رومان - طاغون – بار - بقیع - اندرآب –حاجی بیگی. ( تمامی رودخانه های ذکر شده با دبی متفاوت بعد سیراب کردن قسمتی از اراضی، به کالشور می پیوندند )
بلندترین نقطه رشته کوه بینالود، قله شیرباد با بلندی ۳۴۲۰متر است که در شمال روستای بوژان ( شمال شرقی شهر نیشابور ) قرار گرفته است؛ ولی قله بینالود با وجود ارتفاع کمتر از آن معروفیت بیشتری دارد. رشته کوه بینالود به طول تقریبی ۱۳۰ کیلومتر از شمال شهر نیشابور تا جنوب غربی شهر قوچان کشیده شده است؛ و جلگه و دشت نیشابور را از دشت مشهد و قوچان جدا می نماید. سه رودخانه دائمی کشف رود، اترک و کال شور از این رشته کوه سرچشمه می گیرند. افزون بر این رودخانه های نسبتاً کم آبی همچون رودخانه های میرآباد، زشک و طرقبه، اخلمد، بوژان، خرو علیا، بار، و دیزباد علیا در دره های خرم این منطقه جریان دارند که بخش اعظم آب آن ها صرف آبیاری باغ ها و زمین های کشاورزی می شود. ریواس از معروفترین و مرغوبترین گیاهان خودروی این رشته کوه به شمار می رود؛ و در بخش شمال غربی رشته کوه بینالود پوشش درختچه های ارس به شکل تنگ دیده می شود. برف و یخ حاصل از بارش های زمستانه و بهاره غالباً تا اواسط فصل تابستان در قله ها باقی می ماند. روستاها و تابستانگاه های زیبایی همچون بوژان، اخلمد، زشک و طرقبه، خرو، بار و دیزباد در دامنه این رشته کوه از چشم اندازه های بی مانند و بدیعی برخوردارند که دشت دیزباد سفلی از ارتفاعات بینالود و قوچ گرد نمای بسیار زیبا و خیره کننده ای دارد وهمه ساله از این قله کوهنوردان زیادی سعود و دیدن می نمایند که این منظره را می بینند و به عظمت و بزرگی خداوند مهربان در این دشت بزرگ پی می برند.