دیرین مغناطیس

دانشنامه آزاد فارسی

دیرین مغناطیس (palaeomagnetism)
مطالعۀ خواص مغناطیسی سنگ ها، برای بازسازی میدان مغناطیسی دیرینۀ کرۀ زمین و موقعیت های قبلی قاره ها. با استفاده از آثار باقی ماندۀ میدان مغناطیسی زمین، قبل از سردشدن سنگ های آذرین، صورت می گیرد. دیرین مغناطیس نشان می دهد که میدان مغناطیسی زمین بارها معکوس شده است، یعنی قطب شمال تبدیل به قطب جنوب شده است و برعکس. فواصل تقریبی وارونگی نیم میلیون سال، و دوره های کوتاه تر مابین فواصلِ طولانی تر بوده اند. از دهۀ ۱۹۶۰، الگوی شناخته شدۀ وارونگی مغناطیسی برای توصیف گسترش بستر دریا یا تشکیل پوستۀ جدید اقیانوسی در دو سمت پشته های میان اقیانوسی به کار برده شده است. براثر سخت شدن مواد تازه در هر دو سمت پشته های میان اقیانوسی، نشانۀ میدان مغناطیسی حفظ می شود و همین نشانۀ تعیین زمان دلیل آن است که مواد مستمراً به بیرون منتشر می شوند. دیرین مغناطیس، همچنین با تعیین جهت میدان مغناطیسی سنگ هایی با سن معین در قاره های گوناگون، رانۀ قاره ای را تعیین می کند.

پیشنهاد کاربران

بپرس