دیرین اسیب شناسی

دیرین آسیب شناسی. دیرین آسیب شناسی ( palaeopathology ) دانش شناخت بیماری ها، ناخوشی ها، معلولیت ها، زخم خوردگی ها، مصدومیت ها، و رژیم های غذایی و مانند اینها در جوامع باستانی از طریق انجام آزمایش های علمی بر روی بقایای انسانی و جانوری است.
دیرین آسیب شناسان میزان رشد استخوان ها، رسوب گیری بقایا، اثرات ضربه ها بر بقایا، و میزان فرسایش بر آن ها را بررسی می کنند و به نتایجی می رسند. برای نمونه جمع آوری استخوان های باقی مانده از یک محوطه باستانی می تواند برای دیرین آسیب شناس روشن کند که اهالی ساکن آن محوطه در دوران باستان از چگونه جانورانی تغذیه می کردند.
هم چنین بررسی ساختار استخوان ها می تواند برای دیرین آسیب شناس روشن کند که انسان یا حیوان مربوط چه مقدار تغذیه داشته و آیا دچار سوءتغذیه بوده است یا نه.