دیر متی. [ دَ رِ م َت ْ تا ] ( اِخ ) در هفت فرسخی مشرق موصل بر کوه بلندی قرار دارد که به آن کوه متی میگویند کسی که بالای آن رود ده نینوی و مرج را می بیند این دیر را بنای زیبائی است و بیشتر اطاقهای آن در صخره کنده شده در آن در حدود 100 راهب باشند که غذای خود گرد هم فقط در بیت الشتاء و یا بیت الصیف خورند. ( از معجم البلدان ).
