دیر قنی

لغت نامه دهخدا

دیر قنی. [ دَ رِ ق ُن ْ نا ] ( اِخ ) معروف به دیر مرماری السلیخ و دیرالاسکون نیز گویند. این دیر در 16 فرسخی بغداد بسوی نعمانیة و در سمت شرقی قرار داد و از توابع نهروان می باشد و فاصله آن تا دجله یک میل است و در مقابل آن از سوی دجله شهرکی است بنام الصافیة که نزدیک آن دیرالعاقول قرار دارد و گویا این دیر با خرابی نهروان ویران گردیده است و عده ای بدان منسوبند. ( از معجم البلدان ). محلی در عراق به فاصله حدود 90 کیلومتری جنوب بغداد و 1/5 کیلومتری ساحل چپ دجله نامش بمناسبت دیر بزرگی بوده است که حتی درزمان عباسیان رونق داشته و ظاهراً در دوره استیلای سلاجقه بر عراق از بین رفته است ، در قرن هفتم هَ. ق.فقط ویرانه های آن باقی بوده است. شهرت این دیر در تاریخ اسلام بمناسبت خاندان هائی از مردم آنجا است ، اعم از مسیحیان و آنهائی که اسلام پذیرفتند، که در دوره اسلامی مقامات شامخ یافتند. ( دائرة المعارف فارسی ).

دانشنامه آزاد فارسی

دیرِ قُنّی
محلی در کرانۀ چپ رود دجله، در ۹۰کیلومتری جنوب بغداد، واقع در عراق. نام آن برگرفته از نام دیری بزرگ بوده که در دورۀ عباسیان رونق داشته و گویا که در عهد سلجوقیان متروک شده است. جغرافیانویسان قرن ۷ق فقط از ویرانه های آن یاد کرده اند. شهرت دیر قنّی عمدتاً به سبب خاندان های مسیحی (و نومسلمانان دیگر) برخاسته از آن جاست، که معروف ترین آن ها بنوجرّاح بود. کاتبان و منشیان دیر قنّی در اواخر قرن ۳ و اوایل قرن ۴ق نقش سیاسی مهمی داشتند. حداقل یک تن از شاگردان حلّاج از دیر قنّی بود و ساکنان محل از اندیشه های حلّاج متأثر بودند.

پیشنهاد کاربران

بپرس