دیدیه اریبون ( زادهٔ ۱۰ ژوئیه ۱۹۵۳ ) نویسنده و فیلسوف فرانسوی و مورخ زندگی روشنفکری فرانسوی است. او در پاریس زندگی می کند.
دیدیه اریبون در ریمز[ ۱] در خانواده ای کارگری به دنیا آمد. او در خانوادهٔ خود اولین کسی بود که تحصیلات متوسطه را به پایان رساند و از هویت کارگری خود دست شست. او دستیابی به این هدف را مرهون مادرش می داند. مادرش که کارگر کارخانه بود، بالاجبار اضافه کاری می کرد تا بتواند هزینهٔ تحصیل فرزندش را بپردازد. [ ۲] اریبون که شب ها به عنوان باربر هتل کار می کرد و روزها به دانشگاه می رفت، به دلیل ترک روش های زندگی خانواده، احساس می کرد یک «خائن» به طبقهٔ کارگر است. او هرگز از آن نخبگان ثروتمندی نشد که فرزندانشان حتی در تحصیل نیز مسیر متفاوتی از سایرین دارند و در مدارس عالیهٔ نخبگان درس می خوانند درحالی که غیر نخبگان در دانشگاه ها حضور می یابند.
دیدیه اریبون استاد دانشکدهٔ فلسفه و علوم اجتماعی دانشگاه آمیان ( فرانسه ) است. او سال هادر مدرسهٔ عالی مطالعات علوم اجتماعی در پاریس به برگزاری سمینارهای متعدد پرداخته است. او همچنین چندین سال به عنوان استاد مدعو در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، و در موسسهٔ مطالعات پیشرفته در پرینستون فعالیت کرده است.
اریبون در تعداد زیادی از کشورها و در ایالات متحده سخنرانی کرده است که از میان آنها می توان به نیو اسکول، دانشگاه شیکاگو، دانشگاه هاروارد، دانشگاه ییل، دانشگاه نیویورک ( NYU ) ، دانشگاه میشیگان در آن آربور، دانشگاه ویرجینیا در شارلوتزویل و دانشگاه کلمبیا[ ۳] اشاره کرد. او یکی از سخنرانان کنفرانس «فوکو در برکلی، بیست سال بعد» بود که اکتبر ۲۰۰۴، با لئو برسانی، جودیت باتلر، پل رابینو، هوبرت دریفوس، مایکل لوسی و دیگران در برکلی برگزار شد.
او نویسندهٔ کتاب های متعددی است از جمله بازتاب ها در مورد سؤال همجنس گرا ( ۱۹۹۹، توهین و ساختن خود همجنس گرا ) ، ( اخلاق اقلیت، ۲۰۰۱ ) ، و ( فرار از روانکاوی، ۲۰۰۵ ) . بیوگرافی او از میشل فوکو ( ۱۹۸۹ ) که در سال ۱۹۹۱ به زبان انگلیسی منتشر شد، توسط پیر بوردیو، پل وین، پل رابینو، هایدن وایت و دیگران تحسین شده است. کتاب مکالمات او با کلود لوی استروس در سال ۱۹۸۸ نیز در سال ۱۹۹۱ به زبان انگلیسی منتشر شد.
اریبون اغلب برای نوول اوبزرواتور، مجلهٔ هفتگی فرانسوی می نوشت. او در این مجله کتاب هایی را در زمینه های فلسفه و علوم اجتماعی نقد و بررسی کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدیدیه اریبون در ریمز[ ۱] در خانواده ای کارگری به دنیا آمد. او در خانوادهٔ خود اولین کسی بود که تحصیلات متوسطه را به پایان رساند و از هویت کارگری خود دست شست. او دستیابی به این هدف را مرهون مادرش می داند. مادرش که کارگر کارخانه بود، بالاجبار اضافه کاری می کرد تا بتواند هزینهٔ تحصیل فرزندش را بپردازد. [ ۲] اریبون که شب ها به عنوان باربر هتل کار می کرد و روزها به دانشگاه می رفت، به دلیل ترک روش های زندگی خانواده، احساس می کرد یک «خائن» به طبقهٔ کارگر است. او هرگز از آن نخبگان ثروتمندی نشد که فرزندانشان حتی در تحصیل نیز مسیر متفاوتی از سایرین دارند و در مدارس عالیهٔ نخبگان درس می خوانند درحالی که غیر نخبگان در دانشگاه ها حضور می یابند.
دیدیه اریبون استاد دانشکدهٔ فلسفه و علوم اجتماعی دانشگاه آمیان ( فرانسه ) است. او سال هادر مدرسهٔ عالی مطالعات علوم اجتماعی در پاریس به برگزاری سمینارهای متعدد پرداخته است. او همچنین چندین سال به عنوان استاد مدعو در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، و در موسسهٔ مطالعات پیشرفته در پرینستون فعالیت کرده است.
اریبون در تعداد زیادی از کشورها و در ایالات متحده سخنرانی کرده است که از میان آنها می توان به نیو اسکول، دانشگاه شیکاگو، دانشگاه هاروارد، دانشگاه ییل، دانشگاه نیویورک ( NYU ) ، دانشگاه میشیگان در آن آربور، دانشگاه ویرجینیا در شارلوتزویل و دانشگاه کلمبیا[ ۳] اشاره کرد. او یکی از سخنرانان کنفرانس «فوکو در برکلی، بیست سال بعد» بود که اکتبر ۲۰۰۴، با لئو برسانی، جودیت باتلر، پل رابینو، هوبرت دریفوس، مایکل لوسی و دیگران در برکلی برگزار شد.
او نویسندهٔ کتاب های متعددی است از جمله بازتاب ها در مورد سؤال همجنس گرا ( ۱۹۹۹، توهین و ساختن خود همجنس گرا ) ، ( اخلاق اقلیت، ۲۰۰۱ ) ، و ( فرار از روانکاوی، ۲۰۰۵ ) . بیوگرافی او از میشل فوکو ( ۱۹۸۹ ) که در سال ۱۹۹۱ به زبان انگلیسی منتشر شد، توسط پیر بوردیو، پل وین، پل رابینو، هایدن وایت و دیگران تحسین شده است. کتاب مکالمات او با کلود لوی استروس در سال ۱۹۸۸ نیز در سال ۱۹۹۱ به زبان انگلیسی منتشر شد.
اریبون اغلب برای نوول اوبزرواتور، مجلهٔ هفتگی فرانسوی می نوشت. او در این مجله کتاب هایی را در زمینه های فلسفه و علوم اجتماعی نقد و بررسی کرد.

wiki: دیدیه اریبون