دیدوان

لغت نامه دهخدا

دیدوان. ( اِ مرکب ) دیدبان. دیده بان. رجوع به دیدبان شود: اذکاه ؛ دیدوان فرستادن. ( تاج المصادر بیهقی ).

( صفت ) ۱ - ماموری که بالای دیدگاه ایستد و هر چه از دور بیند بمافوق خبر دهد . ۲ - نگاهبانان قراول .

= دیدبان

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید