دیدش

در پارسی میانه واژه ی دیدش/دیدشْن بمعنای ریخت، قیافه، و منظر بکار می رفته است، و از واژه ی بینش/بینشْن کاملا جدا بوده. پس فعل دیدن همچون فعل بستن در اصل دو تا اسم مصدر داشته.
منبع:
Dictionary Of Manichean Middle Persian & Parthian
by Durkin - Meisterernst, Desmond