دیداء

لغت نامه دهخدا

دیداء. ( ع اِ ) دَاءْداء. دُؤْ دُؤْ. آخر ماه و شب بیست و پنجم و ششم و هفتم و شب بیست و هشتم و نهم یا سه شب از آخر ماه. || فضا. || فراخ از قلعه ها و وادیها. ( منتهی الارب ). و رجوع به دأداء و دؤدؤ شود.

پیشنهاد کاربران