دیخ

لغت نامه دهخدا

دیخ. ( ع اِ ) خوشه خرما. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ج ، دیخة. ( از لسان العرب ).

دیخ. [ دَ ] ( ع مص ) خوار کردن کسی را [ واوی و یایی هر دو آمده است ] و مقهور ساختن. ( از لسان العرب ).

پیشنهاد کاربران