دیتْریتْسی، فریدریش هاینریش (۱۸۲۱ـ۱۹۰۳)(Dieterici, Friedrich Heinrich)
خاورشناس و فیلسوف آلمانی. در دانشگاه های هاله و برلین، الهیات و در دانشگاه لایپزیگ، زبان های شرقی خواند. در ۱۸۴۷ به مشرق زمین سفر کرد و بیش از یک سال در قاهره عربی آموخت. در ۱۸۵۰ استادیار و سپس استاد دانشگاه برلین شد و به تدریس زبان عربی پرداخت. از نخستین کسانی بود که آثار فلسفۀ اسلامی را ترجمه کرد. از آثارش: چاپ دیوان متنبّی (برلین، ۱۸۵۸ـ۱۸۶۱)؛ چاپ الفیۀ ابن مالک (لایپزیگ، ۱۸۵۱، ترجمۀ آلمانی، لایپزیگ، ۱۸۵۲)؛ حکمت مشایی مسلمانان (برلین، ۱۸۶۵)؛ منطق و روان شناسی نزد عرب ها (لایپزیگ، ۱۸۶۸)؛ سیر در طبیعت و فلسفۀ طبیعی مسلمانان در قرن دهم میلادی (لایپزیگ، ۱۸۷۶، چاپ دوم)؛ لغت نامۀ عربی به آلمانی (لایپزیگ، ۱۸۸۱).
خاورشناس و فیلسوف آلمانی. در دانشگاه های هاله و برلین، الهیات و در دانشگاه لایپزیگ، زبان های شرقی خواند. در ۱۸۴۷ به مشرق زمین سفر کرد و بیش از یک سال در قاهره عربی آموخت. در ۱۸۵۰ استادیار و سپس استاد دانشگاه برلین شد و به تدریس زبان عربی پرداخت. از نخستین کسانی بود که آثار فلسفۀ اسلامی را ترجمه کرد. از آثارش: چاپ دیوان متنبّی (برلین، ۱۸۵۸ـ۱۸۶۱)؛ چاپ الفیۀ ابن مالک (لایپزیگ، ۱۸۵۱، ترجمۀ آلمانی، لایپزیگ، ۱۸۵۲)؛ حکمت مشایی مسلمانان (برلین، ۱۸۶۵)؛ منطق و روان شناسی نزد عرب ها (لایپزیگ، ۱۸۶۸)؛ سیر در طبیعت و فلسفۀ طبیعی مسلمانان در قرن دهم میلادی (لایپزیگ، ۱۸۷۶، چاپ دوم)؛ لغت نامۀ عربی به آلمانی (لایپزیگ، ۱۸۸۱).