دیبا گری

لغت نامه دهخدا

دیبا گری. [ گ َ ] ( حامص مرکب ) عمل دیباگر. شغل دیباگر. ( ناظم الاطباء ) :
صبا چون درآیدبه دیباگری
زمین رومی آرد هوا ششتری.
نظامی.
|| ( اِ مرکب ) کارخانه دیبابافی. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

پارچه ابریشم بافتن
دیبا بافتن
کنایه از رنگ ونگار زمین در بهار
صبا چون درآید به دیبا گری
زمین رومی آرد هوا ششتری
✏ �نظامی�